Carnaval met een Molukse twist: De onvergetelijke boerenbruiloft van De Kwante Kaketoe

GESCHREVEN DOOR REDACTIE OP 29 FEBRUARI 2024. GEPOST IN NIEUWS

In onze nieuwe rubriek ‘Groetjes uit…’ vertellen we bijzondere verhalen op het gebied van Molukse kunst, cultuur en erfgoed van over de hele wereld. We trappen de serie af met het verhaal van de Molukse carnavalsvereniging De Kwante Kaketoe uit Venlo. De vereniging kreeg de eervolle taak om de boerenbruiloft te organiseren, een jarenlange traditie op de laatste dag van het Venlose carnaval. Geboren en getogen Venlonaar Rio Lekatompessy, bekend als oprichter en host bij de podcast Molukse Takkie, deelt alles over hun reis naar de boerenbruiloft. Van het ontstaan van de vereniging tot aan hoe de Molukse cultuur verweven werd met de Venlose carnavalstradities.

De opkomst van De Kwante Kaketoe
De Kwante Kaketoe begon tien jaar geleden als een bescheiden, Molukse loopgroep die meedeed aan de carnavalsoptocht in Venlo. Verkleed als toy soldiers, met een knipoog naar het verleden van de eerste generatie Molukkers in Nederland, zetten ze de toon voor wat zou uitgroeien tot een enorme vereniging. “In 2022 werd voorzichtig bij ons gepolst of wij de boerenbruiloft wilden organiseren,” vertelt Rio. “Toen hebben we een informatieavond georganiseerd om dat een beetje te peilen. Na die avond waren er direct al 200 personen die zich aan hadden gemeld om mee te doen. Toen dacht ik direct: dit is serious business.”

Foto’s: Roel Schoonderbeek & Sven Jacobs

De weg naar de boerenbruiloft
In april vorig jaar werd officieel bekendgemaakt dat De Kwante Kaketoe de boerenbruiloft mocht organiseren. “Een enorme eer, want er zijn veel verenigingen en bedrijven die het heel graag willen doen,” vervolgt Rio. “We zijn heel snel alles in het werk gaan stellen om een stichting te worden. Binnen de stichting kreeg iedereen een eigen rol waarmee hun talenten uit het dagelijks leven werden benut. We groeiden uit tot een serieuze organisatie. En iedereen deed het werk ook nog eens vrijwillig, volledig uit liefde.”

Venlose traditie in een Moluks jasje
In februari van dit jaar was het zover: bruid Dénis Ririhatuela en bruidegom Hermi Sahuleka werden in de onecht met elkaar verbonden. “Natuurlijk zaten er Molukse elementen in onze boerenbruiloft verweven. Zo hadden we corsages met tropische bloemen en droeg de bruid een kap gemaakt van haar oma’s kebaya’s (traditionele blouse-jurken) uit Ambon. De mensen op het Stadhuisplein juichten ons toe en zwaaiden met de lenso putih (witte zakdoek).”

Foto: Sven Jacobs

Impact
Achteraf stroomden de reacties vanuit het hele land binnen. “Men zag ons als een inspiratie om elkaar te accepteren en elkaars cultuur te omarmen. Eén van de berichten in onze mailbox luidde: “Een voorbeeld voor alles wat een dubbele achtergrond heeft. Lang leve de verscheidenheid, de uniciteit en al het andere wat te vinden is in ons mooie Venlo.” Onze boodschap en missie is om als Molukse gemeenschap te verbinden met elkaar en met onze stad Venlo. Dit soort reacties laten zien dat dat is gelukt. Echt kippenvel!”

Nooit meer naar huis
Traditiegetrouw schreef het boerengezelschap een eigen lied: ‘Weej gaon nao de broélof’ op de melodie van het welbekende ‘Rasa Sayang Keneh’. “Het idee lag er al vrij snel om dit lied te gaan doen. Dat is natuurlijk een bruiloftsliedje en hoort helemaal in die sfeer. Maar hoe doen we dat op een ludieke manier zonder dat we er de draak mee steken? Gelukkig worden in het Venlose carnaval geen liedjes over toeters op waterscooters of bier en tieten geschreven; het zijn romantische liedjes, langzame liedjes, liedjes over teruggaan naar het zuiden en het Venlonaar zijn. Dat gaf richting. We zingen ‘samen dansen, dansen wij naar het stadhuis’, maar ook ‘we gaan nooit meer naar huis’. En we gaan ook nooit meer naar huis. Het is een leus voor tijdens het feesten, maar ook wat ons leven is.”

Samen sterk
“Ik kijk terug op een hele bijzondere tijd waarin we weer naar elkaar toe zijn gegroeid. Het stichtingsleven bestond binnen de Molukse gemeenschap in Venlo eigenlijk niet meer. Met De Kwante Kaketoe en het organiseren van de boerenbruiloft hebben we het verlangen naar gemeenschapszin weer uitgesproken. Dat we dat nu terug hebben, doet mij heel erg goed.”

Foto: Sven Jacobs

Nu te zien: ONS LAND

Lees meer

Museumcollectie

Lees meer

Let op: Er zijn geen tickets meer beschikbaar

Museum Maluku nodigt je van harte uit voor de finissage van de indrukwekkende expositie ‘Uitgepakt – Van kist naar kast’. Op donderdag 8 februari 2024 sluiten we de expositie feestelijk af met een boeiend programma en een speciale avondopenstelling van het museum.

Een bijzonder stuk historie
Met ‘Uitgepakt – Van kist naar kast’ duik je in de geschiedenis van de Molukse gemeenschappen in Nederland. Deze unieke expositie werpt een licht op de aankomst van Molukkers in 1951 en hun vroege jaren in barakkenkampen. Een nagebouwde barakkamer toont authentiek meubilair, huishoudelijke artikelen en persoonlijke bezittingen uit de beginjaren, en biedt een indringende blik op de beperkte leefruimte. Aan de hand van een installatie met originele koffers en legerkisten, het audioproject ‘Currents’ van kunstenaar en onderzoeker Finn Maätita en meer dan 200 objecten uit de museumcollectie ontdek je het verhaal van saamhorigheid, doorzettingsvermogen, gemeenschapszin, veerkracht en verzet binnen de Molukse gemeenschap in die tijd.

Programma
Directeur Henry Timisela opent de avond met een hartelijk welkomstwoord. Achter de schermen wordt hard gewerkt aan de inventarisatie en beoordeling van de gehele museumcollectie, waarover conservator Huib Akihary een update zal geven. Na het programma heb je de gelegenheid om ‘Uitgepakt – Van kist naar kast’ te bezoeken tijdens de speciale avondopenstelling. Verwacht spoken word, livemuziek, en de kans om elkaar weer te ontmoeten.

Locatie: Museum Sophiahof, Den Haag
Tijd: 17.00 tot 19.00 uur (inloop vanaf 16.30 uur) 

Tickets
Tickets kosten €7,50 per stuk (incl. welkomstdrankje) en zijn te bestellen t/m maandag 5 februari 2024. Tot dan!

Let op: Er zijn geen tickets meer beschikbaar

2023 was een jaar van keihard werken aan het behoud en beheer van de collecties van Museum Maluku. We hebben je via onze columns regelmatig op de hoogte gehouden van onze inspanningen en vorderingen. Hoofd Collecties Huib Akihary vat het afgelopen jaar nog eens samen en werpt een blik op wat ons te wachten staat in 2024.

Eind 2022 en begin 2023 zijn alle museale objecten en een deel van het archief van Museum Maluku uit de opslag in Alblasserdam naar Rotterdam getransporteerd. Vijf pallets archiefmateriaal gingen naar de archiefruimte aan de Piekstraat in Rotterdam-Zuid. De museale objecten verhuisden naar de depotruimte in het museumdepot van Rotterdam in de Alexanderpolder dat Museum Maluku tot eind december kon huren van het Maritiem Museum. De gehele collectie is uitgepakt, gecheckt en schoongemaakt. Dat hield in, het nakijken van alle objecten op staat en conditie en vervolgens stofvrij maken, labelen en indien nodig ompakken in zuurvrij papier en zuurvrije dozen.
Verschillende objecten bestaande uit organisch materiaal moesten een zuurstofvrije behandeling krijgen om aanwezige micro-organismen en ongedierte te doden. Die behandeling kon plaatsvinden in het depot van het Drents Museum in Assen. Waarvoor veel dank aan directeur Harry Tupan en de medewerkers behoud en beheer.

Collectieherwaardering

Na plaatsing in het depot zijn we van start gegaan met het beschrijven en registreren van de objecten in Atlantis, ons nieuwe collectieregistratiesysteem. Het betekende ook de start van de collectieherwaardering. Hoe is de collectie samengesteld? Wat willen we met onze collectie? Hoe maken we de collectie publiekstoegankelijk? Bij welk object is verder onderzoek nodig? De uitgangspunten voor een verantwoorde en uitgebalanceerde collectie staat omschreven in ons collectieplan dat in voorjaar 2024 opgesteld zal worden.

Interne verhuizing

Het grote depot gehuurd van het Maritiem Museum moest voor het einde van 2023 weer leeg opgeleverd worden. De collectie die daar opgeslagen was, verhuisde naar een kleiner depot op 1 hoog dat aan ons beschikbaar is gesteld door het Museum van Wereldculturen. In november is begonnen met de inrichting van dit depot. Grote ruimtevretende stukken zoals transportkisten, koffers, kasten en meubilair verhuisden tijdelijk naar Sophiahof om getoond te worden in de nieuwe exposite Uitgepakt – Van kist naar kast. De interne verhuizing is inmiddels gelukt. Op 28 december 2023 werd het grote depot leeg opgeleverd. De verschillende museumobjecten geplaatst in het nieuwe depot zullen in de komende maanden hun definitieve standplaats toegewezen krijgen en administratief verwerkt worden in Atlantis.

Digitalisering collectie en PIED-aanvraag

In het kader van de collectieve erkenning van de Indische en Molukse gemeenschappen in Nederland startte in 2022 het Programma Indisch Erfgoed Digitaal (PIED) dat wordt gefinancierd door het ministerie van VWS. Het programma richt zich op het digitaliseren van erfgoed van de brede Indische gemeenschap. Daarmee wordt, zo omschrijft het programma, iedereen mee bedoeld met wortels in voormalig Nederlands-Indië, die zelf of van wie de voorouder(s) door oorlogsgeweld en naoorlogse ontwikkelingen tot 1968 naar Nederland zijn gekomen. PIED richt zich op het erfgoed uit de periode 1930-1968. De collectie van Museum Maluku beslaat grotendeels deze periode.

Het Museum Maluku heeft zich vorig jaar daarom aangemeld voor projectfinanciering van het digitaliseren van haar collecties vallend binnen PIED. In de loop van 2023 zijn verschillende gesprekken gevoerd met projectmedewerkers van PIED om tot een weloverwogen en gespecificeerde aanvraag te komen. De keuze is gevallen op archivalia en beeldmateriaal die bijzonder zijn, uniek, specifiek Moluks en binnen de periode 1930-1968 vallen. Ook zal bijzonder audiovisueel materiaal zoals Single8-filmpjes en oude geluidsbanden meegaan in de aanvraag.

Materiaalanalyse

In december is een materiaalanalyse uitgevoerd op het te digitaliseren erfgoed. Dit betekent dat we precies hebben uitgezocht hoeveel meter archief we hebben, hoeveel foto’s, hoeveel meter film en hoeveel uur geluidsbanden. We hebben ook gekeken naar welk formaat papier, of het enkel- of dubbelzijdig is, gedrukt of geschreven, gebonden of los, gevouwen of plat. Ook zijn bijzondere formaten zoals bouw- en bestektekeningen van Molukse woonoorden en barakken in kaart gebracht. Hier zijn wat cijfers om je een idee te geven: 5400 foto’s en bijna 800 dia’s uit 24 collecties, 268 bouw- en bestektekeningen, 42 meter archief of ruim 320.000 pagina’s, 78 uur audio en 88 uur film uit 230 AV-items.

Op basis van de gegevens van deze materiaalanalyse kunnen gespecificeerde offertes aangevraagd worden bij bedrijven gespecialiseerd in het digitaliseren van erfgoed. De materiaalanalyse is uitgevoerd door een aantal vrijwilligers. Dank aan Manouk Kipuw, Caro Matulessya, Ronny Vromen en in het bijzonder Yanise Zijlstra die namens Museum Maluku de aanvraag begeleidt en bewaakt.

Scanklaar maken

Voordat het materiaal gedigitaliseerd kan worden, zal het scanklaar aangeleverd moeten worden. Archivalia worden schoon aangeleverd: vrij van nietjes, paperclips, elastiekjes en plastic omslagen. Beeldmateriaal en audiovisueel materiaal worden naar formaat en drager gesorteerd. Het scanklaar maken van het te digitaliseren erfgoed zal Museum Maluku uitbesteden aan daarvoor gespecialiseerde bedrijven. De kosten daarvan zullen ook binnen de begroting moeten vallen van het door PIED gereserveerde bedrag. Sommige bedrijven zullen het scanklaar maken alleen doen in het archief of depot van de opdrachtgever. Dat is nu ook mogelijk bij het Museum Maluku met de beschikking over de nieuwe extra ruimte aan de Piekstraat in Rotterdam van ruim 200 m2.

Collectie centraal

Binnenkort zullen de laatste 24 pallets met archiefdozen vanuit de opslag in Alblasserdam naar de Piekstraat gebracht worden. Met deze verhuizing is dan de gehele collectie van Museum Maluku uit de opslag gehaald en samengebracht in Rotterdam: de museale objecten in het gemeentelijk museumdepot van Rotterdam en de archivalia bijeen in de Piekstraat. Het werken aan de collectie kan dan een goed vervolg krijgen: ordenen, conserveren, registreren en zichtbaar maken.

Huib Akihary

Conservator Huib Akihary schreef eerder ook Nu te zien: nieuwe tentoonstelling Uitgepakt, Van -20 naar 1 hoog, Cold turkey in het depot, Bongso op de 4Daagse, Tobelo Noord-Molukken in beeld en een Drietal bijzondere schenkingen

Middagthee aan de Maduraweg 4, Taroetoeng 1930. Zo begon ik ooit een onderzoeksrapport over de albums van Machteld Honig in de collectie van het Rijksmuseum. De foto’s in het album gaven een leven in weelde weer, maar na de laatste zwarte bladzijden zat een later toegevoegde foto van een geborduurde merklap uit kamp Semarang. Via dit soort merklappen konden boodschappen worden doorgegeven met geborduurde teksten en afbeeldingen, soms met satirische humor, over het kamp-eten of over de verschrikkelijke kampcommandant. Garen was er niet, dus werden kleurige draden uit zomen van jurken en rokken gebruikt om de teksten te borduren. Zo’n zelfde soort merklap ligt momenteel in de vitrine van de semi-permanente tentoonstelling ONS LAND. En ik weet dat ook hier onder de kleurige borduurdraden een verhaal zit van verdriet, wanhoop, angst, onzekerheid. En overleving, hoop, liefde en humor.

Het verhaal achter een foto of object

Als cultureel antropoloog met een specialisme in het conserveren en beheren van visuele collecties zijn zulke albums en objecten een voorbeeld van hoe belangrijk het is om decennia aan beeldmateriaal in je collectie te hebben: 1 foto (of 1 object) kan al een context laten zien, een verhaal vertellen en daardoor gedeeld worden. Met een zo breed mogelijk publiek en met toekomstige generaties.

Die ene toegevoegde foto aan een album vol rijkdom, privileges en geluksmomenten leidde tot zoveel vragen: wat is er gebeurd, wanneer, waarom, met wie en waar? In de hoop een verhaal, een context te vinden. Te verklaren hoe de merklap uiteindelijk aan de inboedel kon worden toegevoegd van dat mooie leven in weelde. Ik ben onderzoek gaan doen om tot een invulling van dat verhaal te komen. En zo het album een context te geven, evenals het losse object ‘merklap uit het kamp’ meer betekenis en verhaal te kunnen geven.

Eenzelfde soort taak ben ik per 1 september jl. gaan doen voor de fotocollecties van Museum Maluku, om meer overzicht en inzicht in al ons beeldmateriaal te krijgen. Zodat we het uiteindelijk, met toestemming, kunnen delen met jou en met iedereen die geïnteresseerd is.

Het openen van een nieuw album vol foto’s is als het begin van een lange reis

Dit verhaal achter het object en het levensverhaal achter een fotocollectie is waar ik me zo graag mee bezig hou. Maar het kan niet zonder een goed systeem, zonder nauwkeurig collectiebeheer. Het openen van een nieuw album vol foto’s is als het begin van een lange reis: je zorgt eerst dat alles voor vertrek goed op orde is en de belangrijkste zaken geregeld zijn. Je zorgt dat de fotocollectie veilig staat, voor langere tijd verzorgd en bewaard wordt (denk aan klimaatbeheersing, niet teveel licht, zuurvrij verpakkingsmateriaal). Dat de foto’s goed beschreven en geregistreerd in een online systeem komen te staan, zodat iedereen, nu en in de toekomst, het altijd terug zal kunnen vinden. Om uiteindelijk voor iedereen bereikbare, levendige beelden te kunnen worden waar een ander zich in kan herkennen, waar een verhaal mee uitgedragen kan worden. Waar je over in gesprek kan gaan of juist stil bij kan worden. Samen stil. Inzicht in het verleden geeft kennis en verbinding in het heden en voor de toekomst. Het is een bekend psychologisch riedeltje, maar in mijn gezellige, inspirerende wereld van collectiebeheer en conservering is het belangrijker dan ooit. Zo wordt elke collectie een schatkist aan verhalen, binnen het museum en daarbuiten, wereldwijd. Een bron voor ‘storytelling’ in de meest brede zin van het woord, waar Museum Maluku zo’n belangrijke rol in speelt.

Op de 3e etage van Museum Depot Rotterdam

Middagthee aan de Metaalhof 3, Museum Depot Rotterdam, oktober 2023. Ik sta op de 3e etage in een gebouw dat het midden houdt tussen het vroegere Efteling-Spookslot en een enorme parkeergarage. Koel, keurig geklimatiseerd en pikdonker met het oog op de conservering van grote museumcollecties. Een soort Night at the Museum. Blijf rustig doorademen. Lange gangen, stalen hekken, TL-buizen in de gangpaden (als je de schakelaars weet te vinden) en pikdonkere catacomben. Af en toe schrik ik me een hartverzakking en staren wat oogjes me toe vanachter de hekken en uit de coulissen: je bent aangekomen bij de maskers, daar volgen de schilden en beelden van het Wereldmuseum. Ik sta in m’n eentje in ons collectiegedeelte van het depot en verzamel die dagen alle huisraad, textiel en militaire kleding voor Hoofd Collectiebeheer Huib Akihary, om te worden toegevoegd aan de nieuwe tentoonstelling ‘Uitgepakt: Van kist naar kast’. Elke doos, elk object wat ik van de planken haal geef ik een stille groet en gaat door mijn handen, met respect. Het huis waar het ooit ‘thuis’ was is niet meer, is nu een herinnering, maar het object gaat weer bijdragen aan een zichtbaar levensverhaal. Aan inzicht, overzicht, herinneringen ophalen en een verhaal om te delen met je en ieder die het wil zien.

Zo wordt een scheepskist een schatkist. Eerst losse objecten, maar nu in een realistische weergave van een woonvertrek in een barak, zoals het toen was begin jaren ‘50. Ik registreer het object, hou de standplaatsen bij en verzorg het voor vertrek naar Sophiahof in Den Haag. In de week daarop assisteer ik Huib en pak muntjes in voor het offerschaaltje (piring natzar), pakken we de militaire kleding en huisraad uit en zoom ik nog wat gordijnen om. Ik pas objectstandplaatsen aan in ons systeem en label de objecten, subtiel zodat de bezoekers het amper opvalt. Ook dat is nu even deel van mijn werk, wat veel voldoening en plezier geeft, maar me soms ook ontroerd en stil maakt. Ik heb veel bewondering voor al het harde werk van ons Hoofd Collectiebeheer en alle medewerkers -ook vrijwillig- die hun eigen onmisbare bijdrage geven. Mijn werk aan de fotocollectie is pas begonnen, maar het zal hopelijk de basis zijn voor vele ‘nieuwe reizen’ en uitgepakte fotocollecties. We hebben een rijkdom aan materiaal, van beeld en geluid tot objecten en boeken, om op in te zoomen. En om kastenvol aan verhalen mee in te gaan richten in de toekomst. Je mag altijd mee. We keep you posted! 

Esther de Graaf
Medewerker Fotocollecties (en tijdelijk assistent-conservator)

Nu te zien: Uitgepakt

Lees meer

Maluku Shorts

Lees meer

Museum Maluku opende dit jaar met de expositie Afgestoft: Membuka tambo lama. Een tiental objecten uit de eigen collectie waren toen te zien. Er is dit jaar hard gewerkt met het uitpakken van de eigen collectie en dat willen we nu laten zien. Museum Maluku toont tot eind januari 2024 ruim 200 objecten in de nieuwe tentoonstelling Uitgepakt: Van kist naar kast. Conservator Huib Akihary praat je bij over het proces en wat je kunt verwachten. 

MUSEUMCOLLECTIE

Museum Maluku heeft zich dit jaar volledig gericht op de ontsluiting van de eigen museale collectie die jarenlang in de opslag heeft gelegen. Die ontsluiting werd mogelijk omdat we tijdelijk een depotruimte vonden en konden huren in het Museumdepot van de gemeente Rotterdam. Vele objecten zijn uitgepakt, schoongemaakt, de fysieke staat bekeken en geregistreerd. Ook is begonnen met het opnieuw waarderen van de collectie. Wat zijn de aandachtsgebieden en thema’s van de collectie. Welke objecten behoren volgens die richtlijnen tot de kerncollectie en welke niet? Wat zijn onze topstukken? Wat willen we bewaren en wat moeten we gaan afstoten? Een hele klus is het waar de conservatoren en vrijwilligers de komende twee jaren nog hun handen vol aan hebben.

INTERNE VERHUIZING

Is het uitpakken van de collectie al heel veel werk, vóór 31 december 2023 moet de collectie ook nog eens intern verhuizen naar een andere en kleinere ruimte in het gemeentelijk Museumdepot. Grote objecten zoals kasten, tafels, stoelen uit de woonoordperiode en de vele legerkisten en koffers van de Molukse ex-KNIL militairen kunnen niet mee naar het kleinere depot. De oplossing waar deze ruimtevreters te stallen was snel gevonden. Tijdelijke opzending (!) naar Sophiahof om ze tentoon te stellen. En daarmee was het concept geboren en de basis gelegd voor de nieuwe wisselexpositie.

UITGEPAKT: VAN KIST NAAR KAST

Deze tentoonstelling belicht een bijzonder stuk geschiedenis van de aankomst van grote groepen Molukkers in Nederland in 1951 en hun eerste jaren van verblijf in barakkenkampen. Met ‘Uitgepakt’ toont Museum Maluku meer dan 200 objecten uit haar kerncollectie gerelateerd aan de aankomst en de eerste jaren van verblijf in de Molukse woonoorden. Van kist tot kast, van een kruidnagelbootje tot een bijbel, van een bakelieten lichtschakelaar tot een fluit, van een legeronderbroek tot een radio. Alle objecten zijn schenkingen uit de Molukse gemeenschap.

LEGERKIST EN NAMEN

Vijftig legerkisten en koffers die de Molukse ex-KNIL militairen en hun familie in 1951 meenamen naar Nederland vormen het eerste deel van de expositie. Op deze kisten en koffers prijken namen en legernummers. Ze waren eigendom van echte mensen, van families, vaders, moeders en kinderen. 3.500 familienamen in totaal 12.500 mensen.

De namen op de koffers worden ondersteund door de audio-installatie Currents van de jonge Molukse kunstenaar en onderzoeker Finn Maätita. Hij nodigt een ieder met Molukse roots uit om hun familienaam uit te spreken en met hem te delen. De tot nu verzamelde, uitgesproken namen zijn nu te horen en vormen een prachtige aanvulling op de opstelling met koffers en legerkisten.

Stel je voor, legerkisten en hutkoffers die zwijgen over onvoltooide reizen en een verlangen naar een thuis dat verloren ging. Hier is het verhaal in een notendop: Moluks en KNIL-militair zijn in de kolonie Nederlands-Indië. Pas in het jaar 1949 komt de erkenning van de onafhankelijkheid van Indonesië door Nederland. In juli 1950 wordt het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger opgeheven, en demobilisatie volgt. Molukse KNIL-militairen belanden in legerkampen op Java, verhinderd om terug te keren naar hun Molukse thuis uit vrees dat ze zouden strijden voor een Vrije Republiek der Zuid-Molukken. Een impasse ontstaat, en ze worden naar Nederland getransporteerd, slechts tijdelijk, in afwachting van een definitieve terugkeer naar de Molukken.

BARAKKAMER

Molukkers werden in 1951 na aankomst in Nederland gehuisvest in barakkenkampen. In de tweede zaal is een barakkamer en gang nagebouwd en ingericht met authentiek meubilair, huisraad, kleding en persoonlijke spullen uit de eerste jaren van bewoning.

Deze barakkamer is daarom een venster naar de jaren 1951-1956. Zo symboliseert het gordijn de scheiding van leefruimte in een barakkamer. Het herinnert eraan dat elke familie in het begin slechts één kamer kreeg toegewezen. Daarin werd geleefd, geslapen en gegeten. Van overheidswege werd gezorgd voor een complete inventaris en eten uit een centrale keuken. Deze nagebouwde barakgang en woonkamer vertellen het verhaal van saamhorigheid, van doorzettingsvermogen, gemeenschapszin, veerkracht en verzet.

MOLUKS ERFGOED

Elk object in de tentoonstelling kent een persoonlijke geschiedenis en is geschonken aan Museum Maluku. De objecten en verhalen vormen samen het Molukse erfgoed. Ze zijn een gemeenschappelijke herinnering die de kracht van samen delen en behouden illustreert.

Conservator 
Huib Akihary

Op zondag 29 oktober 2023 van 14:00 tot 16:00 uur werd er een gloednieuwe uitzending van Molukse Dialogen opgenomen in Museum Sophiahof. Deze derde editie van Molukse Dialogen voerde als overkoepelend thema kennisoverdracht van de Molukse cultuur. Hosts Joaniek Vreeswijk en Uriël Matahelumual gingen de dialoog aan met inspirerende sprekers.

Kennisoverdracht over de Molukse cultuur

Waar haal je je kennis/informatie vandaan? Deze derde editie draait om het overdragen van kennis over de Molukse cultuur. We doken in thema’s als taal (Moluks Maleis/bahasa tanah), adat isti adat, (de)koloniale geschiedenis en verschillende Molukse verwantschapsstructuren. Noreen Tatuhey (ademcoach), Yopie Abraham (kunstenaar), Kaja Sariwating (bestuurskundige en founder MOZA), Desley Mooij (community builder en communicatie professional), Gloria Lappya (schrijver), Matheus Pattinasarany (manager North Art Label), Tamara Soukotta (PhD onderzoeker), Jamie Schaduw (founder Totaal Moluks), Gayle Mahulette (ondernemer en Nederlands kampioen badminton) en Rio Lekatompessy (artist-projectmanager en podcastmaker Molukse Takkie) schoven aan voor een diepgaande dialoog. Zangeres Moisha Matahelumual zorgde voor een geweldig intermezzo.

De eerste ronde werd gepresenteerd in het Nederlands. De tweede ronde, geleid door Tamara Soukotta, vond in het Engels plaats. De livestream is terug te kijken via het Youtube-kanaal van Molukse Dialogen.

Maluku Shorts

Lees meer

Vacature Social Media & Community Manager

Lees meer

Op donderdag 9 november 2023 verwelkomen Totaal Moluks en Museum Maluku je graag bij Maluku Shorts, een avond vol unieke korte filmvertoningen rechtstreeks vanuit Maluku. Laat je meenemen naar prachtige locaties als Piliana op Seram en het bruisende Ambon. Tijdens deze unieke avond vertonen we ook exclusief de film ‘Mimpi di ujung senja’: een film over een jonge man genaamd Pa’a uit Kisar nabij Oost-Timor. Na de films gaan we met Jamie Schaduw van Totaal Moluks in gesprek: Welke invloed hebben nieuwe media op cultuur- en taaloverdracht? 

Voor Molukse diaspora in Nederland is cultuur- en taaloverdracht altijd een uitdaging geweest. Woon je bijvoorbeeld in een Molukse wijk, dan krijg je hier waarschijnlijk het meeste van mee. Groei je op in de stad, dan moet je het hebben van de momenten met je familie of als je naar een Molukse pesta gaat. Maar met de gigantische invloed van nieuwe media, vindt cultuur- en taaloverdracht ook plaats op je smartphone. Vooral als er steeds meer media te zien zijn uit Nederland én Maluku.

3 filmvertoningen

Bij Maluku Shorts gaan we kijken naar drie korte films, variërend van 15 tot 17 minuten, die gemaakt zijn door jonge winnaars van het AMGPM Short Film Festival in Ambon. De verhalen nemen ons mee naar Piliana op Seram, Ambon en Kisar nabij Oost-Timor.

1. Ninivala (winnaar categorie Best Film)
Ninivala is een heilige en mythische waterbron gelegen in het dorp Piliana, in het oosten van Seram. De korte film Ninivala vertelt over het belang van de balans bij het behoud van de lokale cultuur en wijsheid met de ontwikkeling van toeristische bestemmingen om de lokale economie te stimuleren.

2. Mimpi di ujung Senja (winnaar categorie Best Director)
Een film die gaat over een jonge man genaamd Pa’a afkomstig uit Kisar (nabij Oost-Timor). Hij heeft net de middelbare school afgerond, maar vanwege beperkte middelen heeft hij de voortzetting van zijn studie uitgesteld. Hij besluit voorlopig op Kisar te blijven om te helpen bij het hoeden van de schapen van zijn vader. Mimpi di ujung Senja is exclusief te zien tijdens Maluku Shorts. 

3. Sodara seng sedarah (winnaar categorie Best Actor)
Een film die vertelt over het leven van twee broers die voor school in Ambon wonen, ver van hun ouders in Welora op het eiland Dawera (Maluku Barat Daya). De oudste van de twee dealt met zorgen en problemen die hij liever voor zijn ouders verbergt. De Molukse levensfilosofie ‘Hidup orang basudara’ wordt tevens op een mooie manier meegegeven in deze korte film.

PROGRAMMA & TICKETS 

De avond wordt gehost door Museum Maluku in samenwerking met Totaal Moluks. We trappen de avond af met de 3 korte films. Vervolgens duiken we met Jamie Schaduw, de oprichter van Totaal Moluks, in de impact van nieuwe media op de overdracht van cultuur en taal.

Locatie: Museum Sophiahof, Den Haag 
Tijd: 19:30 – 21:30 uur 

Een ticket kost € 15,00. Tot donderdag 9 november 2023!

Werkbezoek Molukken

Lees meer

Vacature Social Media & Community Manager

Lees meer