Auteur: Huib Akihary

Inspectie & verhuizing museumcollectie, Museum Maluku

Inspectie & verhuizing museumcollectie

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

Inspectie museumcollectie Museum Maluku

GESCHREVEN DOOR HUIB AKIHARY OP 25 januari 2023. GEPOST IN NIEUWS.

In de afgelopen maanden zijn de conservatoren en het team van museummedewerkers druk bezig geweest met de verhuizing van de museumcollectie uit de twee opslaglocaties naar twee nieuwe depots. U leest het goed: twee nieuwe depots. Eerder hebben wij bericht dat wij een depot voor onze archiefcollectie aan het inrichten waren in Rotterdam. Eind november is ook de definitieve keuze gevallen voor het Museumdepot van de gemeente Rotterdam aan Metaalhof. Hier zal onze museumcollectie op een verantwoorde manier volgens strenge museale richtlijnen geborgen worden.

Metaalhof & museale bewaaromstandigheden

Museum Maluku heeft een ruimte in het gemeentelijk museumdepot van Rotterdam kunnen vinden na bemiddeling met het Nationaal Museum van Wereldculturen. Hieronder vallen verschillende musea zoals het Tropenmuseum in Amsterdam, Rijksmuseum voor Volkenkunde in Leiden en het Wereldmuseum in Rotterdam. In dit museumdepot aan Metaalhof liggen collecties van verschillende Rotterdamse musea waaronder die van het Wereldmuseum. Museum Maluku krijgt met ingang van eind januari de beschikking over 2 ruimtes.

Een museaal depot stelt hoge eisen aan de bewaaromstandigheden van collecties die vaak uit uniek maar ook kwetsbaar materiaal bestaan. Elk museumobject, of het nu gaat om een schilderij, een kledingstuk, beeldhouwwerk of gebruiksvoorwerp, zal in tijd achteruitgaan wat betreft zijn of haar fysieke staat. De materialen waar het van gemaakt is zullen verouderen en verval tonen. Organische materialen zoals papier, hout, katoen en dierlijk of menselijk materiaal zijn erg kwetsbaar. Om het verval te vertragen dienen de bewaaromstandigheden zo optimaal mogelijk te zijn om storende invloeden van buiten die het verval veroorzaken af te remmen. Zo zijn er speciale eisen t.a.v. stof, licht, temperatuur, lucht en relatieve vochtigheid. Preventieve conservering noemen we dit in museumtaal.

Speciale eisen

Een museumdepot moet aan speciale eisen voldoen. Het depot moet schoon en stofvrij zijn. Schadelijke UV-stralen in licht moeten gefilterd worden om bijvoorbeeld verkleuring tegen te gaan. Lichtgevoelige materialen moeten verpakt of in een donkere ruimte opgeslagen worden. De temperatuur moet constant zijn maar niet te warm. Voor veel objecten is een temperatuur van 18 °C goed. Een vochtige ruimte is desastreus voor een collectie, want de kans op het ontstaan van schimmel en sporen is daarmee erg groot. Een luchtvochtigheid (relative humidity) van 55%, uitgedrukt in de waarde RH 55, is daarom vereist. De luchtcirculatie is goed zolang de afzuiging van lucht via een luchtinstallatie voorzien is van filters die bijvoorbeeld sporen van schimmels of andere micro-organismen kunnen tegenhouden. De lijst met eisen van bewaaromstandigheden is lang en specifiek en gerelateerd aan de materialen die bewaard moeten worden. Het museumdepot aan Metaalhof voldoet aan alle eisen. De museumcollectie van Museum Maluku zal hier veilig en verantwoord liggen.

Inspectie museumcollectie

De museumcollectie die nu nog opgeslagen ligt in Alblasserdam kan vanuit deze opslag niet rechtstreeks naar het geconditioneerde museumdepot verhuisd worden. Een eis is dat de collectie eerst gecheckt moet worden. Is de collectie schoon? Is de collectie niet aangetast door schimmel, insecten of andere micro-organismen door de jarenlange opslag? Afgelopen 30 november en 1 december heeft het museumteam samen met enkele ooms uit Capelle aan de IJssel een deel van de museale collectie geïnspecteerd. Circa 43 m3 aan dozen en objecten zijn nagekeken en uitgesplitst. De kwetsbare objecten, gemaakt van organisch materiaal zoals kleding en militaria, houten beeldjes, etnografica en opgezette beesten, zullen nader bekeken moeten worden. Bij slechts een enkel object zijn op het blote oog sporen van schimmel gedetecteerd. Deze objecten zullen bij externe specialisten nader beoordeeld en indien nodig behandeld worden. We noemen dit actieve conservering.

  • Inspectie museumcollectie, Museum Maluku, depot, Alblasserdam

  • Inspectie museumcollectie, Museum Maluku, depot, Alblasserdam

  • Inspectie museumcollectie, Museum Maluku, depot, Alblasserdam

  • Inspectie museumcollectie, Museum Maluku, depot, Alblasserdam

  • Inspectie museumcollectie, Museum Maluku, depot, Alblasserdam

  • Inspectie museumcollectie, Museum Maluku, depot, Alblasserdam

Verhuizing van collectie

Vanaf februari 2023 zal de museumcollectie gefaseerd naar Metaalhof verhuizen. Museum Maluku houdt museum in Museum Sophiahof in Den Haag met de vaste tentoonstelling Ons Land en de wisselexpositie Afgestoft: membuka tambo lama die t/m 10 april te zien is. Op de locatie Metaalhof zal de collectie door de conservatoren verder uitgepakt, bekeken en in het nieuwe registratiesysteem Atlantis ingevoerd worden. Op de Piekstraat zal ruim 300 m aan archief opnieuw verpakt en (een deel) klaargemaakt worden voor digitalisering. Museum Maluku krijgt daar hulp bij van twee professionals uit de archiefwereld: bung Chris Latumahina, gepensioneerd archief-inspecteur uit Tilburg en Caro Matulessya, archiefbeschrijver bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) in Amsterdam.

Zorg voor ons Moluks Erfgoed

Het uitpakken, bekijken, schoonmaken en beschrijven van de collectie is een enorme klus. Het museum zoekt daarom nog vrijwilligers die actief willen participeren in het zorgen voor het Moluks erfgoed en willen helpen met werkzaamheden ten behoeve van collectiebehoud en beheer. Interesse en of vragen? Stuur dan een mailtje naar collectie@museum-maluku.nl. Elke hulp, groot of klein, is zeer welkom.

Wordt vervolgd.

Huib Akihary
Hoofdconservator

P23, Museum Maluku, archiefruimte, werkzaamheden

Column: Pendelen tussen s10 en p23

Lees meer

Daglicht naar jaren, Reïnda Hully, Junior Conservator,

Column: Daglicht na jaren

Lees meer

Lees verder

Project Wyldemerck, winnaar Grote Archeologie Prijs 2022

Wyldemerck wint Grote Archeologie Prijs 2022

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

Moluks Islamitisch woonoord de Wyldemerck wint Grote Archeologie Prijs 2022

GESCHREVEN DOOR Huib Akihary OP . GEPOST IN NIEUWS

Het archeologieproject ‘Wyldemerck, samen zoeken naar barakken in de bossen’, waar oud-bewoners van het Molukse woonoord actief in participeren, heeft de Grote Archeologie Prijs van Nederland gewonnen. De feestelijke uitreiking van de prijs vond plaats op 20 oktober j.l. bij de Rijksdienst Cultureel Erfgoed in Amersfoort. De Wyldemerck was met 3 andere projecten genomineerd en behaalde bijna 1.800 van de ruim 4.000 door het publiek uitgebrachte stemmen.

Stichting Archeologie & Publiek

Stichting Archeologie & Publiek (SAP) reikt dit jaar voor de vijfde keer de Grote Archeologie Prijs uit. De Grote Archeologie Prijs wordt toegekend aan projecten die het beste inspelen op de presentatie van archeologie en het vertalen en verbeelden daarvan richting het publiek. Met deze prijs wil de stichting de initiatiefnemers een stimulans bieden om de verhalen over het verleden te vertellen en te koppelen aan het heden.

Het archeologieproject ‘Wyldemerck, samen zoeken naar barakken in de bossen’ trekt veel aandacht in archeologisch Nederland. Dit komt doordat oud-bewoners niet alleen actief participeren, maar ook zelf een antwoord zullen gaan formuleren op de vraag van eigenaar Staatsbosbeheer wat te doen met deze plek in de bossen bij het Friese Balk waar ooit het woonoord stond.

Museum Maluku is partner van het project. Vanaf begin dit jaar treedt het museum als host op voor de samenkomsten in Museum Sophiahof in Den Haag. In de komende maanden zullen de vondsten en resultaten geëvalueerd worden en zullen de deelnemers en oud-bewoners in januari 2023 met hun antwoorden en voorstellen komen.

Alle medewerkers en het bestuur van Museum Maluku feliciteren alle betrokkenen van het archeologieproject de Wyldemerck. In het bijzonder archeologen en initiatiefnemers Marjolijn Kok en Jobbe Wijnen van Moluks Erfgoed en alle oud-bewoners en deelnemers. We zien elkaar weer op zaterdag 5 november in Museum Sophiahof. Amato.

Huib Akihary
Conservator

Maju Mundur, Duo Interviews, serie 2, Museum Maluku

Maju Mundur

Heb jij de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Maju Mundur al gezien? 

check it out

P23, Museum Maluku, archiefruimte, werkzaamheden

Column: pendelen tussen S10 en P23

Lees meer over de werkzaamheden in onze nieuwe archiefruimte in Rotterdam.

Lees meer

Lees verder

P23, Museum Maluku, archiefruimte, werkzaamheden

Pendelen tussen S10 en P23

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

Pendelen tussen S10 en P23

GESCHREVEN DOOR  Huib Akihary OP . GEPOST IN NIEUWS

Cryptische titel voor een blog vind je niet? Op onze burelen hanteren we sinds kort deze afkortingen ter aanduiding van de 2 locaties van Museum Maluku. S10 verwijst naar Sophialaan 10 Den Haag; de locatie van Museum Sophiahof, waar Museum Maluku kantoor houdt en de tentoonstelling ONS LAND te bezoeken is. P23 verwijst naar het adres van de nieuwe locatie in Rotterdam. Sinds eind augustus huren we daar een ruimte van ongeveer 100 m2 in een voormalig fabriekscomplex in Rotterdam-Zuid.

Stellingen & archiefdozen

We hebben lang moeten zoeken om een geschikte en ook betaalbare locatie als P23 te vinden. De ruimte zal worden gebruikt als werkdepot, oftewel archiefruimte, voor de archivalia uit onze collectie die hier beoordeeld en klaargemaakt zullen worden voor digitalisering. Dat klaarmaken voor digitalisering houdt in dat archiefstukken worden ontdaan van paperclips, elastiekjes, plastic hoezen, vouwen gladgestreken en eventuele scheurtjes hersteld. 

In de afgelopen maand is P23 schoongemaakt en is meubilair uitgezocht: stoelen, werktafels, kasten en archiefstellingen. Vrijdag 21 oktober jl. werden de archiefstellingen geleverd: 36 meter aan stellingen. Elk met 7 legborden wat ruimte gaat bieden aan bijna 260 m lengte archief, oftewel een kleine 1600 archiefdozen. Biedt P23 nu ruimte aan het hele archief van ons museum? Nee, het totale archief beslaat ongeveer 2600 archiefdozen die in opslag liggen in Oegstgeest en Alblasserdam. Een klein deel staat op S10. De archiefdozen in Oegstgeest zullen in de komende weken naar P23 gebracht worden. De archivalia in Alblasserdam zullen gefaseerd naar Rotterdam verhuizen ter beoordeling.

Vrijwilligers

Museum Maluku kan niet zonder vrijwilligers die ons willen helpen bij de vele werkzaamheden: bij het inrichten, transport van de collectie uit de opslag naar P23 en het gereedmaken van de archivalia voor digitalisering. Wil je meehelpen? Meld je aan via wordvrijwilliger@museum-maluku.nl. 

Huib Akihary
Conservator

Maju Mundur, Duo Interviews, serie 2, Museum Maluku

Maju Mundur

Heb jij de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van Maju Mundur al gezien? 

Check it out

Project Wyldemerck, winnaar Grote Archeologie Prijs 2022

Wyldemerck

Project Wyldemerck heeft de Grote Archeologie Prijs 2022 gewonnen. 

Lees meer

Lees verder

Archeologisch onderzoek Wyldemerck

Archeologisch onderzoek Wyldemerck

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

Archeologisch onderzoek Wyldemerck

GESCHREVEN DOOR Huib Akihary OP . GEPOST IN NIEUWS

Na eerdere veldinspecties was het dan eindelijk zover: zondag 25 september konden de Molukse oud-bewoners van woonoord de Wyldemerck zelf archeologisch onderzoek doen naar hun voormalige woonplaats. Onder begeleiding van archeologen van Moluks Erfgoed en de Universiteit Groningen deden zij een 4 plekken opgravingen. Als samenwerkingspartner was ook Museum Maluku aanwezig: conservator Huib Akihary doet kort verslag. 

Oud-bewoners & archeologen op onderzoek

Afgelopen weekend hebben oud-bewoners van het Moluks Islamitisch woonoord de Wyldemerck begeleid door archeologen van Moluks Erfgoed en de Universiteit Groningen op een viertal plekken gegraven in dit voormalige woonoord nabij het Friese Balk. Deze 4 plekken, putten in archeologen jargon, waren de ingang van de moskee, de minaret, de kantinebarak en de school/wasbarak. Er is met heel veel enthousiasme en plezier door de Molukse oud-bewoners gegraven.

Er was veel aandacht voor dit bijzondere archeologieproject ‘Wyldemerck, samen zoeken naar barakken in de bossen’. Bijzonder omdat oud-bewoners daar actief in participeren en zelf een antwoord gaan formulen op de vraag van Staatsbosbeheer wat te doen met deze plek.

Verschillende nieuwskanalen, waaronder Dagblad Trouw, Omrop Fryslan, Radio Spangeburg en de Leeuwarder Courant waren gekomen voor opnames. Project Wyldemerck had zelfs het NOS-journaal gehaald op maandag 26 september. 

Samenwerkingspartner

Museum Maluku is partner in het project. Al vanaf begin dit jaar treedt het museum als gastheer/gastvrouw op voor de samenkomsten in museum Sophiahof in Den Haag. In de komende maanden zullen de vondsten en resultaten geëvalueerd worden. In januari 2023 zullen de oud-bewoners met hun antwoorden en voorstellen komen.

  • Archeologisch onderzoek Wyldemerck

Wyldemerck, veldinspectie, groepsfoto

veldinspectie 11 juni 2022

Read more

Project Wyldemerck, Moluks Erfgoed, Museum Maluku

Project Wyldemerck

Lees meer

Lees verder

Wyldemerck, veldinspectie, groepsfoto

Samen zoeken naar barakken

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Nieuws, Nieuws, Nieuws, Nieuws, Nieuws, Nieuws, Nieuws, Nieuws, Nieuws.

Samen zoeken naar barakken

GESCHREVEN DOOR HUIB AKIHARY OP . GEPOST IN NIEUWS

Op zaterdag 11 juni reed een bus vol met oud-bewoners van woonoord de Wyldemerck vanuit Waalwijk, via Ridderkerk naar Friesland. Zij reisden af naar de plek in de bossen waar in de jaren 50 en 60 het woonoord lag, 4 km ten westen van het dorp Balk. Het doel van de dag was een veldinspectie. Conservator Huib Akihary was mee en doet een kort verslag. 

MuMa met oud-bewoners het bos in

Zaterdag 11 juni. Ik zit in een bus met oud-bewoners van kamp de Wyldemerck. Vanochtend heel vroeg is de bus vertrokken uit Waalwijk en via Ridderkerk rijden we langs het Friese dorp Balk op weg naar de plek waar vroeger het Islamitische woonoord de Wyldemerck lag. “Oh kijk daar de Luts liggen! Daar gingen we vaak naar toe. En daar woonde boer Poepjes”, wordt er geroepen. Er heerst een opgewonden stemming in de bus. Het voelt als een schoolreisje maar we gaan vandaag daadwerkelijk op onderzoek uit. Een echte veldinspectie doen.

Die veldinspectie houdt in dat oud-bewoners het Wyldemerck-bos in gaan. Bepakt met jalonstokken, piketpaaltjes, sporenkaartjes, pijlkaarten en een mobieltje, gaan ze op zoek naar sporen van het kamp. Op zoek naar hun eigen woonbarak, de speelplaats, de moskee en minaret of die boom waarin een naam gekerfd staat.

De resultaten en bevindingen van deze veldinspectie in woonoord de Wyldemerck werden een week later in Museum Sophiahof met de deelnemers besproken. Het terugvinden van de juiste locatie van de moskee vond men heel bijzonder en waardevol, evenals het weer voor het eerst terug zijn bij de plek van de eigen woonbarak na zoveel jaren. Opvallend was dat veel deelnemers het kamp klein vonden. In hun herinnering dachten ze dat het veel groter zou zijn.

Vraag Staatsbosbeheer

Het bos Wyldemerck is in eigendom van Staatsbosbeheer. Die koestert al jaren de wens om meer met de geschiedenis van het terrein te doen. Het is erfgoed, zo u wilt Moluks erfgoed vanwege de jarenlange Molukse bewoning. Wat is dat erfgoed? Hoe maken we dat erfgoed zichtbaar? Wat gaat we daar mee doen? Het antwoord moet komen vanuit de Molukse gemeenschap.

Dit leidde begin dit jaar tot de start van het archeologieproject ‘Wyldemerck, samen zoeken naar barakken in de bossen’. Bijzonder is dat in dit project samen met oud-bewoners en familie onderzoek gedaan wordt naar de Wyldmerck; naar de sporen, de verhalen en de betekenis van dit voormalig islamitische woonoord in de gemeente Fryske Marren. Museum Maluku is partner in dit project en treedt op als gastheer voor de bijeenkomsten in Museum Sophiahof.

Het museum is zeer blij met dit archeologieproject. Het stimuleert niet alleen mensen bezig te zijn met hun eigen geschiedenis en die vorm en inhoud te geven, maar oud-bewoners worden ook actief betrokken bij het project, nemen er fysiek deel aan en bepalen zelf de inhoud. Het moet resulteren in dat zij zelf een antwoord formuleren op de vraag van Staatsbosbeheer.

Zaterdag 2 juli volgt de bijeenkomst waarin uitleg wordt gegeven hoe onderzoek te doen naar digitale en geschreven en gedrukte bronnen. Wordt vervolgd…

Project Wyldemerck

In samenspraak met oud-bewoners, hun kinderen en kleinkinderen en wordt er onderzoek gedaan naar het woonoord de Wyldemerck in Friesland.

Lees meer

Vodcast: Molukse jongeren in de 90’s

Derde en vierde generatie Molukkers delen verhalen, gedachten en ervaringen over de jaren 90.

Lees meer

Zilveren bestek met ‘Mena-Moeria’-logo, ir. J.A. Manusama, schenkingen, Museum Maluku

Collectie gevormd door schenkingen

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Column.

Collectie gevormd door schenkingen

GESCHREVEN DOOR HUIB AKIHARY OP 23 MEI 2022. GEPOST IN NIEUWS

Een doos betamax videobanden met opnames van muziek en dansen uit de jaren ‘80 op Tanimbar. Zilveren bestek met ‘Mena-Moeria’-logo van ir. J.A. Manusama, president in ballingschap van de RMS. Een dertigtal wetenschappelijke antropologische publicaties over de Molukken. Een kruidnagelbootje en een fotoalbum van de familie Pasanea – Platenkamp. Dit is een korte opsomming van schenkingen die Museum Maluku in de afgelopen periode heeft mogen ontvangen. Al deze schenkingen zijn opgenomen in de collectie van Museum Maluku en dat gebeurt al sinds de opening van het museum in 1989.

SCHENKINGEN

Wanneer een schenking wordt opgenomen in de collectie wordt deze onderdeel van het grote museale Molukse erfgoed. Daarmee zijn de schenkingen voor de toekomst veiliggesteld. De taak van ons museum is om dit erfgoed met grote zorg te beheren voor komende generaties. Die zorg boden we in het verleden en dat zullen we ook nu én in de toekomst blijven doen. Onze collectie is groot en divers. Hoofdzakelijk is de collectie gevormd door schenkingen uit met name onze eigen Molukse gemeenschap; onder andere gebruiksvoorwerpen, kleding, eremedailles, meubilair, en legerkisten, maar ook persoonlijke archieven van Molukse leiders en Molukse instellingen.

  • Cengkehbootje

  • Zilveren bestek met Mena-Moeria

Sinds de sluiting van het museumpand in Utrecht (2012) ligt de gehele collectie opgeslagen op twee locaties. Hierdoor is de museumcollectie op dit moment (nog) niet zichtbaar op onze locatie in Den Haag. Maar niet zichtbaar wil geenszins zeggen dat de collectie er niet meer is. We krijgen zo nu en dan de vraag waar een schenking is gebleven. De vraag om teruggave van de schenking wordt ons ook wel eens gesteld omdat de collectie niet zichtbaar is. Uiteraard begrijpen we de vraag, maar u kunt er zeker van zijn dat wij er alles aan doen om de museumcollectie binnenkort weer voor iedereen toegankelijk te maken. Eerder schreef directeur Henry Timisela al in zijn column dat in 2022 de collectie het speerpunt is en de museale werkzaamheden daar geheel op worden afgestemd.

Museumcollectie speerpunt in 2022

Wat betekent dat concreet? Museum Maluku zal zich richten op vijf punten: 

  • Uitpakken van de gehele museumcollectie;
  • Controleren van de fysieke staat van de objecten en deelcollecties;
  • Controleren en updaten van oude registratiedata in nieuw museum-registratiesysteem;
  • Digitaliseren van grote delen van de collectie;
  • Zichtbaar maken van de collectie.

Het uitpakken van de museumcollectie zal plaatsvinden in het nieuwe museumdepot van Museum Maluku. Controleren van de fysieke staat van de collectie is hard nodig na jaren van opslag. In september zal het museum een nieuw collectie-registratiesysteem in gebruik gaan nemen. Deels zal dit systeem ook toegankelijk worden voor publiek. Daarnaast kan het museum participeren in enkele grote projecten waarmee de collectie gedigitaliseerd kan worden volgens de laatste kwaliteitseisen en normen. Daarmee kunnen we de collectie online toegankelijker en zichtbaarder maken.

Bruikleen wordt schenking

Vorig jaar was de wisselexpositie IKAT te zien in Museum Sophiahof, de locatie waar Museum Maluku gevestigd is. Deze expositie is nu gratis online te bezoeken. In het zevende en laatste deel van IKAT – Rituelen rondom het huwelijk – waren twee borden van bladgoud te zien. Deze objecten kwamen niet uit de eigen museumcollectie. De twee borden waren speciaal voor de expositie in bruikleen gevraagd. Eén bord was een bruikleen van het Museum van Wereldculturen uit Leiden, de ander een particuliere bruikleen uit Amsterdam.

  • Piring mas

  • Piring mas

De particuliere bruikleengeefster heeft te kennen gegeven dat zij het gouden bord, ofwel de piring mas, aan de Molukse gemeenschap wil geven. Zij wil de bruikleen omzetten in een schenking aan het museum. Museum Maluku is in haar ogen de meest geschikte instelling voor het behoud van Moluks erfgoed. Wij zijn bijzonder blij met deze bijzondere schenking. Net als alle andere schenkingen zal ook de Piring Mas opgenomen worden in onze museumcollectie.

Huib Akihary
Conservator

Collectie

De collectie van Museum Maluku is op dit moment opgeslagen in een aantal depots. 

Lees meer

PUBLIC PROG.

Wil je kennismaken met of je juist nog meer verdiepen in de Molukse geschiedenis, de kunsten en cultuur? Check onze programmering. 

Lees meer

Ons land, column, een bamboefluit in ons land, conservator Huib Akihary

Een bamboefluit in ONS LAND

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

Dinsdag 8 februari mocht Museum Sophiahof haar deuren eindelijk weer openen voor het publiek. Een feestelijke dag. Niet alleen omdat het publiek ons museum weer mag komen bezoeken, maar ook omdat de expositie ONS LAND, dekolonisatie, generaties, verhalen is geopend na 15 maanden van voorbereiding. Dat is lang denk je wellicht, maar in feite is de expositie in vrij korte tijd gerealiseerd. Daarbij zijn wij als projectteam Ons Land gesteund door een aantal professionals uit de museumwereld en vanuit het Moluks Historisch Museum door junior conservator Reïnda Hully en Wim Manuhutu.

De bamboefluit

Ik plaats de suling (bamboefluit) voorzichtig in de standaard die ik schuin op de diagonaal van de vitrinebodem heb gepositioneerd. De suling draai ik naar me toe zodat de vingeropeningen goed te zien zijn. Zo is de presentatie niet te statisch maar zit er beweging in. Nu nog alles goed vastzetten en dan de glazen kap erop. Het licht valt mooi van boven. Seraya Tuasuun filmt me voor een posting over het werk van een conservator. Ook het inrichten van een expositie hoort daarbij.

ONS LAND

Ons Land is een co-productie van het Indisch Herinneringscentrum (IHC) en het Moluks Historisch Museum (MHM) en zal voor de komende 5 jaar de vaste opstelling in Museum Sophiahof vormen. Als conservator van het Moluks Historisch Museum, ofwel Museum Maluku, was ik nauw betrokken bij het ontwikkelen en formuleren van het tentoonstellingsconcept. 8 familieverhalen, 5 Indische en 3 Molukse, vormen de rode draad in de expositie. Zij worden verteld door de jongste of jongere generatie. Vanuit het heden vertellen zij over de aankomst in Nederland van hun ouders en grootouders, de overtocht vanuit Nederlands-Indië en over het leven in Indië. Persoonlijke objecten en tal van familiefoto’s ondersteunen de afzonderlijke familieverhalen. Bij de keuze van de 3 Molukse familieverhalen is gekeken naar de mate van dekking van het brede Molukse verhaal, de gelaagdheid ervan met veel ruimte voor nieuwe perspectieven, onbekend beeldmateriaal en verrassende objecten.

De keuze is uiteindelijk gevallen op drie verschillende verhalen. Een familieverhaal over het KNIL, Actie Wassenaar, repatriëring naar Lombok en 4e generatie in de wijk Tilburg. Het tweede familieverhaal gaat over de Marine, met eerste generatie marineman Opa Jacobus Bernardus, Zeeland, Nieuw-Guinea en arts en kleindochter Rebecca. Het derde verhaal gaat over een Moslimfamilie, over Tulehu, woonoord de Wyldemerk, repatriëring, koken en ‘pulang’.

Project Wyldemerk & jij kunt deelnemen

Met de Wyldemerk, het enige Islamitische woonoord, gelegen bij het Friese Balk, eindig ik. Museum Maluku zal dit jaar het archeologieproject van de Wyldemerk hosten dat geïnitieerd is door de archeologen van stichting Moluks Erfgoed. Belangrijkste participant in het project is de Molukse gemeenschap. Oud-bewoners van de Wyldemerk en Molukse jongeren die geïnteresseerd zijn hoe onderzoek te doen naar een woonoord, worden van harte uitgenodigd om mee te doen. De Stichting Moluks Erfgoed heeft in de afgelopen 2 jaar de locaties van tal van Molukse woonoorden in kaart gebracht. In het archeologieproject participeren verder Staatsbosbeheer, Stichting Boei en de Rijksdienst Cultureel Erfgoed. Aanvang project is medio April 2022 en duurt tot januari 2023. Meer info over dit project vind je op www.molukserfgoed.com. Wil je deelnemen? Mail naar: h.akihary@museum-maluku.nl.

Ating en Thijs Ririassa

Kota Inten 2 brengt laatste groep Molukkers

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

Artikelfoto: Ating en Thijs Ririassa (Privécollectie Ririassa)

Zaterdagmorgen 23 juni 1951, 1089 passagiers gaan van boord van de Kota Inten aan de Rotterdamse Lloydkade. De avond er vóór was het allerlaatste troepentransport met Nederlandse militairen, Marine mensen en ex-KNIL militairen uit Indonesië aangekomen.

Het was een lange reis van Hollandia (Nieuw Guinea), via Tanjung Priok (Jakarta) naar Rotterdam. Dit laatste troepentransport was ook het 12e en laatste transport van Molukse ex-KNIL militairen en hun gezinnen. Aan boord zaten ook Molukse burgers en verstekelingen.

Van Hollandia via Tanjung Priok naar Rotterdam
Op 13 mei 1951 was de Kota Inten vertrokken uit Hollandia met aan boord 143 Nederlandse KL-militairen en leden van de Marine en het Korps Mariniers. Bestemming was de haven van Jakarta. Daar wachtten nog een kleine groep Nederlandse militairen en 848 Molukkers. Op 21 mei arriveerde de Kota Inten in Tanjung Priok, de haven van Jakarta. Inscheping volgde op 24 en 25 mei.

uit: Het Vaderland 29 mei 1951

Vertrek
Om 16 uur ‘s middags op 25 mei vertrok de Kota Inten uit Tanjung Priok. De groep Molukkers bestond uit 130 militairen van het Subsistenten Bataljon “Ambon” uit Jatinegara (Jakarta), 103 echtgenotes en 453 kinderen. 162 Molukse burgers hadden een plaats weten te vinden op de Kota Inten en daarmee kans gezien zichzelf in veiligheid te brengen.

Onrust en rellen voor een plek
Vóór het vertrek was er in het kamp te Jatinegara veel onrust geweest rondom de plaatsing op de Kota Inten. Op allerlei manieren probeerden velen om mee te kunnen met dit laatste transport. Circa 200 Molukse burgers konden niet mee en moesten achterblijven. Kort na vertrek werden wel nog eens negen verstekelingen aan boord gevonden.

“De Collectie Vertelt…”
Eerder publiceerde het MHM over de tweede reis van de Kota Inten. Via deze link kunt U lezen over de inscheping, de haast die daarmee geboden was, het aantal stukken handbagage dat geoorloofd was en de passen die vereist waren om aan boord te komen en mee te varen naar Nederland.

Moeilijk Afscheid
Commanderend Officier Troepen (COT), Luit.-Kol. W.E.C. Detiger noteerde in zijn reisrapport dat het vertrek in alle stilte geschiedde omdat “dit het laatste Ambon-schip is; voor de achtergebleven Amb. families, die op de kade stonden, was het wel een zwaar ogenblik!”

Molukse passagiers t.m.v. de deklading op het dek van de Kota Inten

Te veel bagage
Er was weinig ruimte op het volgepakte schip. Veel mensen, veel materieel, immers zoveel mogelijk moest mee met dit laatste transport. Niet voor niets waren er strenge regels opgesteld waren voor mee te nemen bagage. Detiger noteert: “het is ook bij dit transport Ambonezen hetzelfde liedje; te veel bagage, welke aan boord geordend moest worden; in het kamp Ambon te Djakarta is hieraan niet de minste zorg besteed.”

uit: Het Vrije Volk 22 juni 1951

Scheepsberichten
De scheepsberichten in de kranten uit 1951 berichten over waar de schepen zich op een bepaalde datum bevonden. Op 30 mei voer de Kota Inten ten zuiden van Ceylon. Zij passeerde 6 juni Kaap Guardafui (Somalië). 12 juni deed ze Port Saïd aan. Op 18 juni voer ze om Gibraltar. Vrijdag 22 juni verscheen ze bij Hoek van Holland. In de avond meerde de Kota Inten af aan de Lloydkade in Rotterdam.

V.l.n.r. Jan Maitimu, Pede, vader, Etus, moeder, Tjo, Oom Bong, 1954
(privécollectie Ririassa)

Familie Ririassa
Als 4-jarig jongetje kwam Ating Ririassa met zijn familie met de Kota Inten naar Nederland. 23 juni 1951 zette hij voet aan wal. Zijn verhaal en die over zijn familie publiceerde het MHM al in 2016. Klik op deze link om Ating’s verhaal te lezen.

Talib Turky:
“Wij waren de eerste Molukkers die in Nederland aankwamen.”

Talib Turky
“Ja mijn Opa Talib Turky en zijn familie zijn ook met de Kota Inten gekomen” zegt Dean Umarella uit Ridderkerk. “Heeft jouw Opa of jouw familie nog mooie verhalen over de overtocht?” vraag ik Dean. Dean zal navraag doen in zijn familie. Een paar weken later appt Dean me. “Ma’af, excuus! Opa Talib is met de eerste reis van de Kota Inten naar NL gekomen. Niet met de tweede reis zoals we altijd dachten.”

Passagierslijst
En dat blijkt te kloppen. Op de lijst met namen van de Kota Inten I van het Nationaal Archief staat de achternaam “Toerkie”. Soldaat 1e klasse M. Toerkie, met echtgenote Mira, dochter (1937) en zoon T. (1939!). En zoon T. is Talib. Op de officiële passagierslijst staat de naam Turky zelfs als “Torkkie”.

Zoon Talib
“Mijn naam is Talib Turky. Ik ben geboren op 10 maart 1940 in Morotai Noord Molukken als zoon van moeder Mira en vader Mutiara Turky. Vader was een Molukse KNIL soldaat van het XXIIIe Bataljon, gedetacheerd in Malang, Oost Java.”

Vader Mutiara
Begin Februari 1950 is vader Mutiara overgeplaatst naar kazerne Kromhout in Surabaya. “We moesten hier wachten op het schip dat ons zou overbrengen naar Nederland.” De Kota Inten lag een week aan de kade in de haven van Tanjung Perak. Ze kwam van Ambon. Talib: “Als ik mij niet vergis ging de eerste groep KNIL-militairen aan boord van MS Kota Inten in de derde week van Februari 1951 en zette daarna koers richting Nederland.”

Scheepspolitie van de Kota Inten (verstekelingen Barisan Polisi Negara). In hun midden sergeant-majoor administrateur T. Smit.

67 verstekelingen
Op 20 februari 1951 vertrok de Kota Inten van Surabaya naar Rotterdam. Aan boord officieel 1024 passagiers, waaronder 568 mannen, 433 vrouwen. 23 waren onbekend. Aan boord zijn er ook een groot aantal verstekelingen. Zo waren er 67 man van de Barisan Polisi Negara, de speciale politiemacht van de deelstaat Oost-Indonesië. Ze waren hun leven niet meer zeker na deelname aan anti-Indonesische acties. Met hulp van de Nederlandse eerste Luitenant J.J.M. Veltman waren ze aan boord gesmokkeld.

Toespraak aan boord
Talib Turky: “Bij aankomst in Hoek van Holland moesten alle KNIL militairen op het dek verschijnen om te luisteren naar de toespraak van een afgezant van de Nederlandse Regering die aan boord was gekomen.”

Ontslag
De militairen werd ontslag uit militaire dienst aangezegd. Talib: “Wij konden na aankomst in Nederland daar een tijdje blijven als gewoon burger. Wij waren de eerste Molukkers die in Nederland aankwamen.”

  • foto 1
  • foto 2
  • foto 3
foto 1. bruidegom Talib Turky, foto 2: bruidsspaar Sarah Lesteluhu en Talib Turky, foto 3: Het nieuwe echtpaar loopt met familie naar het ouderlijk huis van de bruidegom.
Bron: Ghani van den Bergh, Wyldemerck, herinneringen in beeld, Ridderkerk 2011.

Naar Schattenberg en de Wyldemerck
Na aankomst gaat de familie Turky samen met nog andere Molukse Islamitische families in kamp Schattenberg wonen. In december 1954 krijgen de Islamitische Molukkers een eigen kamp nabij Balk in Friesland: de Wyldemerck. Talib trouwt in kamp Wyldemerck met Sarah Lesteluhu.

Talib is sportief en voetbalt. Hij haalt het MULO-diploma. Muzikaal als hij is, speelt hij in bandjes zoals The Rolling Thunders.

The Rolling Thunders met v.l.n.r. Talib Turky, Samad Umarella, Darwin Renggur, Hasim Lesteluhu en Karim Oppier. De dames zijn onbekend.
(Foto verscheen bij een artikel in de Romance van 11 februari 1961)



Met dank aan Dean Umarella en familie, Talib Turky en Ghani van den Bergh

Om verder te lezen:

  • Ghani van den Bergh, Wyldemerck, herinneringen in beeld, Ridderkerk 2011.

Verstekeling op de Goya

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Niet gecategoriseerd.

v.l.n.r.: Benzelina (Ensee), Ferenanda (Inong) en Hiëronymus (Agam). (Foto: archief familie Akerina)

Op 15 juni 1951 meerde de Goya aan in Rotterdam. Het is het 11e transport van Molukse ex-KNIL militairen en hun gezinnen naar Nederland. Aan boord officieel 875 passagiers, waaronder 42 baby’s, Een deel was op 18 mei in Semarang opgestapt. Een ander deel waaronder enkele verstekelingen volgde een dag later in Tanjung Priok, de haven van Jakarta.

Cijfers
De passagierslijst van de Goya op de website van het Nationaal Archief telt 875 namen. Daarvan zijn 456 mannen en 419 vrouw. Aan boord ook 2 zgn. veiliggestelden met gezinnen. Tijdens de reis wordt een jongetje geboren. De scheepsberichten van rond 18 mei 1951 spreken van 894 passagiers. De officiële cijfers van de passagierslijst van het Nationaal Archief zijn niet correct. Niet meegerekend zijn de verstekelingen aan boord.

Geboorte
Aan boord werd op 6 juni 1951 een jongetje geboren: G.A. Limaheluw. Het betreft hier de zoon van sergeant-majoor Hanoch Christian Limaheluw en Wilhelmina Klaartje Souisa. Zij gaven hem de naam Goyanes, een samenvoeging van Goya en Anes. De familie ging na aankomst in kamp Vossenbosch bij Wierden wonen. (bron FB-pagina Sam Limaheluw Souisa)

v.l.n.r.: Frederik Ferdinand Akerina, Hiëronymus (Agam), Benzelina (Ensee), Ferenanda (Inong), Barbara Obertina (Obé) Akerina-Corputty, Daniël (Daan).

Familie Akerina
“Mijn vader is Daniël Akerina en is geboren in 1929 en mijn opa is Frederik Ferdinand” zegt Ferry Akerina.
Korporaal Frederik Ferdinand (geboren 1896 in Rumahkai, eiland Seram) was getrouwd met dorpsgenote Barbara Obertina (Obé) Corputty (geboren 1906).

Frederik Ferdinand Akerina, Opa Pede.
(17-oktober-1896 Rumahkai, Seram – 8-jan-1976† Tiel, foto: uit archief familie Akerina)

Opa Frederik
Opa Frederik kwam in 1951 met vrouw en 4 kinderen naar Nederland: zoon Daniël (1929), dochter Ferenanda (1933), zoon Hiëronymus (1935) en dochter Benzelina (1937). De familie Akerina was op 19 mei 1951 in Tanjung Priok aan boord gegaan van de Goya. Ferry: “Je moet mijn neef Stan vragen want die weet veel van opa en oma. Hij is immers door hen groot gebracht.”

En neef Stan weet veel. Namen, geboortedata en vele verhalen. Ik check met hem de data van de familie maar Stan begint al direkt met een grappig detail: “Om gemakkelijker bij het KNIL te komen heeft opa zich 4 jaar jonger voorgedaan dan hij werkelijk was. Zo is hij geboren in 1896 en niet in 1900 zoals hij bij het KNIL geregistreerd staat.”

Inong en Agam
Korporaal Akerina was in de jaren ’30 gelegerd in de stad Medan en later in Banda Aceh. Stan: “Mijn moeder is Ferenanda en zij werd in Banda Aceh Inong genoemd. Oom Hiëronimus noemde ze Agam.” Na de oorlog, tijdens de Politionele Acties, dacht de familie dat opa gesneuveld was. “We waanden opa dood. Maar opeens stond ie weer voor oma!”, vertelt Stan.

Naar kamp Beugelen
Na aankomst in NL verhuisde de familie Akerina naar kamp Lunetten in Vught. Daar bleven ze niet lang. In kamp Vught waren veel wrijvingen tussen voor- en tegenstanders van de Commissie Rechtspositie Ambonese Militairen en Schepelingen (CRAMS). Het gezin moest als aanhanger van de CRAMS verhuizen naar kamp Beugelen bij Staphorst. In 1963-1964 volgde huisvesting in de Molukse woonwijk in Opheusden.

Delegatie op het Binnenhof 1972. V.l.n.r. ds. Uneputty, ds. Sahetapy, ds. Metiarij, dhr. Nahumury, ds. Pesulima, dhr. F.F. Akerina. (foto: FPP0244. MHM/coll. Pasanea-Platenkamp)

Verstekeling
Op de Goya waren verschillende verstekelingen aan boord. Albertus Melkias Haulussy is er één van. Albert Melkias Haulussy, roepnaam Albert of op zijn Moluks Abé, was op 27 augustus 1930 geboren in Wonokromo, ten zuiden van Surabaya. In 2017 publiceerde het Moluks Historisch Museum een interview met hem op YouTube.

Dhr. Albert Haulussy vertelt hoe hij in 1951 naar Nederland kwam.

Langs een touw
Verstekeling Albertus Melkias Haulussy is mijn vader”, vertelt Stan onomwonden. In de YouTube video vertelt Albert Haulussy zelf hoe hij stiekem langs een touw aan boord is geklommen. Stan: “Maar mijn vader had wel eerst toestemming aan zijn moeder gevraagd.”

Belofte
Opa Haulussy was al overleden en oma mocht als zijn weduwe niet mee met de boot. Stan: “Mijn vader Abé kreeg toestemming van oma onder één voorwaarde: hij moest in Nederland trouwen met een Molukse vrouw!”

Vrijgezel
Eenmaal aangekomen in NL ging Albert Haulussy eerst naar het bujang- of vrijgezellenkamp Eind van ‘t Diep bij Staphorst. Daarna kreeg hij een vrijgezellenwoning in kamp Tienray gemeente Meerlo. In 1954 verplaatste het Commissariaat van Ambonezenzorg (CAZ) een groep vrijgezellen mannen waaronder Albert, naar kamp Vught. Stan: “In Tienray heeft mijn vader een Hollandse vrouw leren kennen. Uit die kortstondige relatie werd zoon Ton geboren”

Albert Haulussy met zijn bruid Inong Akerina. Getrouwd op 10 oktober 1958 in Staphorst. (foto uit fam. archief Haulussy)

Trouwen
De voorwaarde van moeder Haulussy kwam Albert uiteindelijk wel na door in 1958 te trouwen met Inong Akerina, dochter van korporaal Ferdinand Akerina. Uit dit huwelijk kwamen 5 kinderen. Zonen Glenn, Stan, Romeo, dochter Ferenanda (Vero) en zoon Marthin. Het echtpaar ging wonen in Capelle a/d IJssel.

Stan: “Broer Glenn is nog bestuursvoorzitter geweest van het Moluks Historisch Museum. Moeder Inong en zus Ferenanda zijn in 2013 overleden. Oom Agam woont in Opheusden en tante Benzelina is weduwe en woont in Tiel.

Met dank aan Ferry Akerina en Stan Akerina

Nawoord Stan Akerina
Mijn achternaam is Akerina. Ik heb de achternaam van mijn moeder, omdat ik de bruidsschat was die mijn vader moest betalen. Opa Pede hield vast aan een oude traditie van de familie Akerina. De plaats van een meisje Akerina, die de familie verlaat om te trouwen moet opgevuld worden. In principe door de eerstgeborene (ongeacht of het een meisje of jongen zou zijn) uit dat huwelijk. Dat was dus Glenn. Mijn vader had daar zoveel moeite mee, zodat opa Pede over zijn hart streek en Glenn terug gaf. Hij wilde echter dan wel het volgende kind wat geboren zou worden. En dat was ik. Vandaar dat ik ook door hun ben groot gebracht. Toen ik 6 maanden was werd ik afgestaan aan de mata rumah Akerina. Vanaf dat moment was ik een anak harta van de familie Akerina.

om verder te lezen:

Salomé en 1.815 Molukkers kwamen met de Fairsea

Geschreven door Huib Akihary op . Gepost in Nieuws.

5 juni 1951, Lloydkade Rotterdam. 8 uur ‘s ochtends. 1.200 Molukse ex-KNIL militairen, vrouwen en kinderen gaan van boord van de Fairsea. De dag ervoor was het 10e en grootste transport met ruim 1.800 passagiers in Rotterdam aangekomen. Op 6 juni ontscheepten de overige 600 passagiers. 10 mei was de Fairsea vertrokken van de rede van Semarang.

Grootste transport
De Fairsea vervoerde ongeveer 800 mannen en vrouwen en wel 1.000 kinderen. Met het aantal van meer dan 1.800 passagiers was dit ook het grootste transport. Voor een dergelijke hoeveelheid mensen was de Fairsea ook geschikt gemaakt. In 1949 was zij verbouwd tot emigrantenboot met een capaciteit van 1.900 personen. Met ruim 1.800 personen aan boord was het volle bak.

Wat cijfers
De kranten spreken van een aantal van 1.815 passagiers. De lijst op het Nationaal Archief vermeldt 1.834 als aantal, verdeeld over 937 mannen en 878 vrouwen en 19 waarvan geslacht onbekend is. Het verschil in aantal zit in de 19 geslacht onbekend. De lijst van het Nationaal Archief telt 965 kinderen (zonen, pleeg-, stiefzonen en dochters, pleeg- en stiefdochters). De lijst telt 451 gezinnen. Sommige krantenberichten van 5 en 6 juni 1951 spreken ook over 1 geboorte aan boord en 1 persoon die tijdens de overtocht is overleden. Namen zijn vooralsnog niet bekend.

Aankomst in Rotterdam. Molukse passagiers die zijn aangekomen met de Fairsea staan bij een bus in de haven van Rotterdam, op doorreis naar Amersfoort.

Woonoord de Plasmolen
Het grootste deel van de passagiers vond huisvesting in kamp Lunetten in Vught. De anderen werden verdeeld over 20 andere reeds bewoonde woonoorden. Nieuw was kamp de Plasmolen bij Mook.

1.800 passagiers met evenzoveel verhalen en persoonlijke geschiedenissen. 451 gezinnen aan boord. We noemen er hier kort een paar.

echtpaar J.D. Sijahailatua (foto uit archief fam. Sijahailatua)

Familie Sijahailatua
“Ik weet niet zoveel te vertellen over de komst van mijn grootouders met de Fairsea naar NL. En wat ik weet heb ik gevonden op de website van het Nationaal Archief“, zegt Renzo Sijahailatua uit Leerdam. Wie? hoor ik u denken… Ja die Renzo, zelfstandig kok en lachebek. Maar bovenal bekend als fanatieke lange afstandwandelaar van de Nijmeegse Vierdaagse en Kennedymarsen samen met broer Johnny en zus Leontien.

Renzo Sijahailatua (rechts) met broer Johnny

Renzo’s Opa Sergeant J.D. Sijahailatua (2 jan. 1907 – 16 okt. 1987) kwam met echtgenote C. Sijahailatua – Tatipata (15 mrt. 1906 – 12 mrt. 1984) en hun 5 kinderen met de Fairsea naar Nederland.

Renzo somt ze met trots op: “tante Jootje (1936), tante Nel (1937), oom Piet (1939 ), mijn vader Leonard (1941) en jongste tante Christien (1950). Oom Piet en tante Christien zijn al overleden.” De overkomst van de familie naar Nederland heeft Renzo al in 2016 op zijn Facebookpagina gezet met een foto van zijn grootouders. “De foto mogen jullie gebruiken hoor, ik heb toestemming van tante Jootje!”

Vader – Eliza Tuankotta geb. 1920 te Aboru
Moeder – Magdalena Cornelia Pattinussa geb. 1920 te Aboru
en hun zoon Pelipus, geb. 1947 te Denpasar. Foto ca. 1948. (foto uit archief fam. Tuankotta)

Familie Tuankotta
“Mijn ouders zijn vader Eliza en moeder Magdalena Cornelia. Vader en zwangere moeder stapten met hun 2 jonge kinderen, zoon Pelipus (1947) en dochter Elsina (1949) in Semarang op de Fairsea” vertelt dochter Christina Tuankotta. Vader Eliza was soldaat 1e klasse. Hij was gelegerd geweest in Singaraja en Lovina (Bali) en ook in Tanjung Aan op het eiland Lombok.

Christina: “Ik herinner me een verhaal dat mijn moeder vertelde dat op de Fairsea een kind slaapwandelde en nergens meer te vinden was. De ouders sprongen toen allebei het water in. Vanaf dat moment bond mijn moeder Pelipus en Elsina ‘s nachts vast aan het bed.”

Na aankomst in NL ging de familie Tuankotta wonen in woonoord Singel in Woerden. Christina: “Daar ben ik geboren in sept. 1951. Daarna werden nog 3 kinderen geboren: Augustina Dina (1953), Marcus Samuel (1956) en Junus Jusuf (1958).” In 1959 verhuisde de familie naar woonoord Vosseveld en in 1968 naar de Molukse woonwijk in Winterswijk.

Salomé Latuny
Het nieuwsbericht van 12 mei jl. over de Groote Beer noemt de naam Salomé Latuny. Zij was het 15-jarige meisje dat in Port Said van boord was gehaald omdat zij de ziekteverschijnselen van pokken vertoonde. Naar later bleek had ze de waterpokken. In de kranten van 12 mei 1951 werd melding gemaakt dat ze met de volgende boot, de Fairsea, naar NL verder zou reizen.

Tante Magda Latuny – Kipuw, nu 85 jaar oud, reisde als ouder zusje samen met Salomé, onder de hoede van de familie Latuny, naar NL. “Salomé en ik heten Kipuw, maar omdat we onder hoede van de fam. Latuny reisden stonden we als Latuny vermeld op de passagierslijst van de Groote Beer. Salomé is eenmaal hersteld van de waterpokken in Port Said op de Fairsea gestapt.”

Na aankomst in NL ging Salomé bij haar zus Magda en de familie Latuny wonen in woonoord Genapium bij Gennep. “Salomé is in 1961 echter overleden aan de gevolgen van zware brandwonden. Een oliekachel viel om en vatte vlam”, zegt tante Magda Latuny. “ik heb gelukkig nog wel een foto van Salomé in mijn fotoalbum.”

Om verder te lezen:

  • 1
  • 2

Nieuwsbrief

Meld je aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief en blijf op de hoogte van alle ontwikkelingen van Museum Maluku.

Stichting Moluks Historisch Museum

Sophialaan 10
2514 JR Den Haag 
070-2005065
info@museum-maluku.nl

KvK: 41182202

disclaimer