Museum Maluku lanceert binnenkort de nieuwe vodcastserie Unboxing – Uitgepakte verhalen! In deze serie komen generaties uit Molukse gemeenschappen samen om de dozen van zolder te halen en open te maken, en zo hun verhalen, rituelen en tradities te delen. In aanloop naar de lancering nodigen we je van harte uit voor twee publieksevenementen die de verhalen achter het erfgoed tot leven brengen.

Op vrijdag 1 november kun je in Utrecht live aanwezig zijn bij de opname van een aflevering over de suling, een traditioneel Moluks blaasinstrument. Vervolgens organiseren we op zondag 10 november in Rotterdam de officiële launch party met een exclusieve vertoning van de allereerste aflevering van de vodcast, die de betekenis van de piring natzar belicht. Beide evenementen bieden een unieke kijk op Moluks erfgoed, met muziek, verhalen en diepgang.

Tekst gaat onder de foto verder.

Vrijdag 1 november 2024 | Live-opname suling-aflevering

Op vrijdag 1 november nemen we je mee in de wereld van de suling, een traditioneel Moluks blaasinstrument. Het hoogtepunt van de avond is de live-opname van een vodcast-aflevering, waarin Isaac Latupeirissa zijn indrukwekkende suling-collectie presenteert, samen met zijn zus Dora Luhulima en nichtje Deborah Lewerissa. Samen gaan zij, onder leiding van hosts Reïnda Hully en Gerlov van Engelenhoven, dieper in op de vragen wat de suling zo uniek en belangrijk maakt binnen de Molukse gemeenschappen. De avond wordt muzikaal omlijst door optredens van Deborah Lewerissa en kunstenaar Yopi Abraham.

Datum: Vrijdag 1 november 2024
Locatie: ZIMIHC Theater Zuilen, Utrecht
Adres: Prinses Christinalaan 1, 3554 JL Utrecht
Inloop: 19.00 uur
Programma: 19.30 tot 21.00 uur (met naborrel tot 22.00 uur)
Prijs: Tickets kosten €7,50 per persoon (excl. servicekosten)

Tekst gaat onder de foto verder.

Zondag 10 november 2024 | Unboxing Launch Party

Op zondag 10 november nodigen we je van harte uit voor onze Unboxing Launch Party! Kom samen met ons de allereerste aflevering van Unboxing – Uitgepakte verhalen bekijken, een dag voordat deze officieel gelanceerd wordt. In deze eerste aflevering staat de piring natzar centraal, een traditioneel Molukse offerschaal met diepgaande symboliek. Houd deze pagina en onze socials in de gaten, het volledige programma voor deze middag wordt binnenkort bekendgemaakt!

Datum: Zondag 10 november 2024
Locatie: Thirdplace, Rotterdam
Adres: Westersingel 73, 3015 LB Rotterdam
Inloop: 12.30 uur
Programma: 13.00 tot 15.00 uur
Prijs: Tickets kosten €7,50 per persoon (excl. servicekosten)

We hopen je op 1 en/of 10 november te mogen ontmoeten en deze bijzondere momenten samen te vieren!

Nu te zien: RE:CAST – Reflecting on slavery and colonialism in Maluku

Lees meer

Museum Maluku pakt uit: Schenkingen die verhalen vertellen

Lees meer

Maak kennis met Pieter Siwabessij, woonachtig in Vaassen en docent geschiedenis en maatschappijleer aan het Christelijk Lyceum in Apeldoorn. Daarnaast is hij gemeenteraadslid voor het CDA in de gemeente Epe. Zijn belangrijkste missie? Het Molukse verhaal een meer prominente plek geven in het Nederlandse onderwijs. Een verhaal dat volgens Pieter nog te vaak onderbelicht is, terwijl het een cruciaal onderdeel vormt van de Nederlandse geschiedenis.

Een cadeau van mijn moeder

Pieters motivatie om zich in te zetten voor de erkenning van het Molukse verhaal komt voort uit een diep persoonlijke ervaring. “Ik noem het altijd een cadeautje van mijn moeder,” vertelt hij. In 2017 overleed zijn moeder na een lange ziekte. Kort daarna reisde Pieter voor het eerst naar de Molukken. Een reis die diepe indruk op hem maakte. “Ik realiseerde me na die reis dat ik me nog niet goed genoeg in die geschiedenis had verdiept,” legt hij uit.

Het was deze reis die Pieter liet beseffen dat de Molukse geschiedenis vaak slecht of zelfs nauwelijks vertegenwoordigd is in Nederlandse schoolboeken. “In die schoolboeken werd de Molukse geschiedenis in veel gevallen in slechts twee zinnen beschreven. Ik ben me meer en meer in de geschiedenis gaan verdiepen en ben uiteindelijk gaan lobbyen om meer aandacht te vragen voor de Molukse geschiedenis.” Dit inzicht vormde het begin van zijn vastberaden inzet om het Molukse verhaal bekend te maken bij een breder publiek.

Foto: Maarten Sprangh

Van gastlezingen tot landelijk niveau

Pieters eerste stappen om de Molukse geschiedenis meer aandacht te geven in het onderwijs begonnen kleinschalig, maar zijn inmiddels uitgegroeid tot landelijke activiteiten. “Ik heb een artikel geschreven dat gepubliceerd werd in een vakblad voor docenten geschiedenis. Daarna besloot ik ook gastlezingen over het onderwerp te gaan geven,” vertelt Pieter. Wat begon met een gastlezing op een basisschool, leidde tot uitnodigingen bij bibliotheken, verenigingen en zelfs de lerarenopleiding.

Zijn inzet bleef niet onopgemerkt. “Op een gegeven moment kwam ik in contact met de Commissie Versterking kennis geschiedenis voormalig Nederlands-Indië, onder leiding van oud-minister Jet Bussemaker,” deelt Pieter. Deze commissie adviseerde de overheid over het vergroten van de aandacht voor de geschiedenis van voormalig Nederlands-Indië in het onderwijs. Hij raakte ook betrokken bij de professionele leergemeenschap van het Indisch Herinneringscentrum en een klankbordgroep bij het Rijksmuseum. “Zo is het eigenlijk een beetje uit de hand gelopen: van een gastlezing op een basisschool tot op landelijk niveau meedenken en mooie dingen doen,” concludeert hij met een glimlach.

Foto: Spraakmakers, KRO-NCRV

Het belang van het Molukse verhaal

Pieter is er duidelijk over: het Molukse verhaal hoort een prominente plek te krijgen in het Nederlandse onderwijs. “De Molukkers zijn een onderdeel van de Nederlandse geschiedenis. Dat moet gewoon verteld worden,” stelt hij. Voor Pieter is het ontbreken van een duidelijk Moluks perspectief in de geschiedenisboeken een gemiste kans. “Er zijn zoveel Molukse mensen in Nederland, en hun geschiedenis wordt gewoon niet erkend in dat stukje Nederlandse geschiedenis.”

Volgens Pieter zou meer aandacht voor het Molukse verhaal in het onderwijs niet alleen bijdragen aan meer kennis, maar ook aan meer begrip. “De eerste opbrengst is natuurlijk dat men meer van het Molukse perspectief afweet,” legt hij uit. “Ik hoop dat mensen leren om naar het brede plaatje te kijken en te beseffen dat er meerdere perspectieven zijn. Dat zou hen ook kunnen helpen om beter te begrijpen dat bij iedere situatie verschillende visies bestaan.”

Foto: Omroep Gelderland

Een positieve blik op de toekomst

Ondanks dat Pieter gedreven is om het Molukse verhaal zo snel mogelijk in de schoolboeken te krijgen, begrijpt hij dat veranderingen tijd kosten. “Ik kijk positief naar de toekomst. Het liefst heb ik dat het hele verhaal morgen in de schoolboeken staat, maar ik weet ook dat het niet zo werkt,” geeft hij toe. Toch ziet hij veel positieve ontwikkelingen. “Nu met het rapport ‘Deel en Verbind’ van de Commissie Versterking kennis geschiedenis voormalig Nederlands-Indië en initiatieven zoals het Indisch Herinneringscentrum, zijn er hele mooie stappen gezet.”

Pieter benadrukt dat er steeds meer aandacht komt voor het Molukse verhaal, zowel in de media als binnen onderwijsinitiatieven. “Er zijn allerlei organisaties, zoals bijvoorbeeld Molukse Voetstappen, die druk bezig zijn met lobbyen en ook steeds zichtbaarder worden. Je merkt dat er steeds meer bekendheid voor het verhaal komt en dat moeten we echt vasthouden. Gewoon het ijzer smeden als het heet is en doorpakken,” besluit hij met optimisme.

11 oktober – Opening expositie RE:CAST

Bestel tickets

Museum Maluku pakt uit: Schenkingen die verhalen vertellen

Lees meer

Een schatkist aan verhalen

De opnames van onze nieuwe vodcastserie Unboxing – Uitgepakte verhalen zijn gestart! In vijf afleveringen duiken we in het rijke en diverse immateriële Molukse erfgoed. Centraal in deze serie staan objecten die door verschillende Molukse generaties worden uitgepakt, elk met een verhaal dat vaak onderbelicht is gebleven. Het zijn verhalen die ons verbinden met het verleden, met het erfgoed dat vaak nog in onze huizen verstopt ligt, soms verborgen op zolder of weggestopt in kasten.

We hebben Molukse families aangemoedigd om die schatten op te zoeken en met ons te delen. En met succes: een aantal bijzondere objecten en de bijbehorende verhalen zijn naar voren gekomen. Deze verhalen, die wij vastleggen op beeld en in audio, brengen de rijke cultuur en geschiedenis van de Molukse gemeenschappen in Nederland opnieuw onder de aandacht. Met Unboxing schijnen we een nieuw licht op de waardevolle maar soms vergeten verhalen van Molukkers hier in Nederland.

Een drietal bijzondere schenkingen

Unboxing toont hoe belangrijk het is om deze objecten en verhalen te bewaren en te delen. Terwijl we deze verhalen letterlijk uitpakken voor de camera, blijven ook buiten de opnames bijzondere schatten het museum binnenkomen. Recentelijk hebben we een aantal unieke schenkingen mogen ontvangen die, net als de objecten in de vodcast, unieke en bijzondere verhalen vertellen.

Prof. Dr. Jos Platenkamp

Zo ontvingen we in april 2023 een schenking van Prof. Dr. Jos Platenkamp. Deze vooraanstaande cultureel antropoloog deed in de jaren ’70 en ’80 uitgebreid onderzoek in het dorp Paca in de regio Tobelo in de Noord-Molukken. Zijn schenking bevat 580 dia’s, aantekeningen en een exemplaar van zijn proefschrift waarin hij de sociale structuren en rituelen van de Tobelo-gemeenschap documenteerde. Een van de meest bijzondere aspecten van deze schenking zijn de beelden van Platenkamps eigen rituele inhuwelijking in de gemeenschap. Dit ritueel gaf hem de bescherming en verwantschapsrelaties die essentieel waren voor zijn verblijf en werk in het dorp en bij ‘verwanten’ in andere dorpen.

Een gouden bord

Een andere bijzondere schenking is de Piring Mas, een gouden bord dat in eerste instantie slechts aan ons werd uitgeleend voor onze expositie IKAT – Rituelen rondom het huwelijk, maar later aan ons werd geschonken door de particuliere eigenaar. Het bord maakt nu deel uit van onze vaste collectie en vertegenwoordigt een belangrijk stuk immaterieel erfgoed.

Unieke 17e-eeuwse kaart

Tot slot mogen we een unieke 17e-eeuwse kaart aan onze collectie toevoegen, geschonken door Herman Keppy tijdens ons evenement Jendela Maluku in juli van dit jaar. Deze antieke kaart, vervaardigd rond 1660 door Johannes Janssonius, toont de Noord-Molukse specerijeilanden Bacan, Makian, Moti en Mare. Twee jaar lang hing de kaart in het kantoor van Herman, maar tijdens het opruimen besloot hij dat het tijd was voor een nieuwe bestemming. Museum Maluku, vond hij, was de ideale plek om dit waardevolle stuk geschiedenis veilig te stellen.

Museum Maluku is ontzettend dankbaar voor deze schenkingen. Vanaf de oprichting in 1986 heeft de brede collectie van het museum zich mede dankzij gulle gevers kunnen ontwikkelen. Deze bijdragen zijn van onschatbare waarde voor het behoud en de doorgegeven verhalen van Moluks erfgoed. Met deze nieuwe toevoegingen blijft onze collectie groeien en kunnen we een steeds completer beeld schetsen van de rijke geschiedenis en cultuur van de Molukse gemeenschap.

Schenken aan het museum

Heb je zelf nog een bijzonder object dat een verhaal vertelt en dat je met ons wilt delen? Museum Maluku staat altijd open voor nieuwe schenkingen. Je kunt contact met ons opnemen door een mail te sturen naar collectie@museum-maluku.nl

11 oktober – Opening expositie RE:CAST

Bestel tickets

Groetjes uit Vaassen: De toekomst van het Molukse verhaal in het onderwijs

Lees meer

Van oktober 2024 t/m januari 2025 presenteert Museum Maluku de expositie RE:CAST – Reflecting on slavery and colonialism in Maluku. In de expositie richten vijf jonge, getalenteerde Molukse kunstenaars van de derde en vierde generatie hun aandacht op het tot nu toe vaak onderbelichte verhaal van slavernij in de Molukse archipel.

Opening

De expositie opent op vrijdag 11 oktober. Je bent van 16.00 tot 19.00 uur van harte welkom om de opening in Museum Sophiahof bij te wonen. Tickets kosten €12,50 per persoon (incl. een hapje en een drankje) en zijn te bestellen via onderstaande knop.

Datum: Vrijdag 11 oktober
Tijd: 16.00 tot 19.00 uur
Locatie: Museum Sophiahof
Sophialaan 10, 2514 JR Den Haag

Programma

16.00-16.30 uur – Inloop met koffie, thee en spekkoek
16.30-16.40 uur – Welkomstwoord door bestuurslid Ezra Papilaja
16.40-16.50 uur – Inleiding op de expositie door de kunstenaars
16.50-18.30 uur – Mogelijkheid om de expositie te bezoeken en na te praten met een hapje en een drankje
18.30-19.00 uur – Uitloop

Over de expositie

De kunstenaars Esmée Pattipeilohy, Kai Maipauw, Jerrold Saija, Joao Loupatty en Finn Maätita streven er in deze expositie naar om de pijnlijke en vaak verborgen erfenis van slavernij en kolonialisme zichtbaar te maken. Door gebruik te maken van diverse kunstvormen onderzoeken en verbeelden zij de diepe en blijvende impact van deze onderdrukkende systemen. Ieder van hen benadert het thema vanuit een uniek perspectief, waarbij zij niet alleen de historische context in kaart brengen, maar ook de voortdurende invloed van deze geschiedenis op de hedendaagse realiteit. De overkoepelende thema’s in hun werk belichten de blijvende sporen van slavernij en kolonialisme in de Molukse archipel, evenals de manieren waarop deze historische invloeden nog altijd doorwerken in het leven van de huidige generaties, zowel in hun persoonlijke ervaringen als in de bredere maatschappelijke context. Door deze verhalen te vertellen, dragen de kunstenaars bij aan een bredere dialoog over identiteit, herinnering en de voortdurende strijd tegen onrechtvaardigheid.

RE:CAST

Een cast kan verschillende betekenissen hebben: het is een mal waarin een positief en negatief samen een beeld vormen; het kan ook verwijzen naar een gipsverband dat als beschermende laag dient tijdens het genezingsproces. Daarnaast is er het concept van recasten/hercasten—het herverdelen van rollen binnen een narratief. In deze context krijgen de makers, als nazaten van de onderdrukten, de kans om dit keer zelf het verhaal vorm te geven en zich actief te positioneren tegenover de onderdrukker en diens interpretatie van de geschiedenis.

Meet the artists

Esmée Pattipeilohy

Esmée Pattipeilohy (Amsterdam, 2002) verkent in haar werk de waarde van achterblijfselen. “Wie wat bewaart, die heeft wat,” luidt het gezegde, maar wie bepaalt wat er bewaard wordt? Familiegeschiedenis, eetcultuur en het koloniaal verleden zijn thema’s die terugkeren in vraagstukken binnen haar kunstpraktijk. Haar gemengde Indisch-Moluks-Nederlandse culturele identiteit neemt de voorgrond in haar werk, in een poging houvast hierin te vinden. Deze vraagstukken uiten zich in verscheidene media, ruimtelijke ingrepen en installaties. Het is aan de kijker om van alle delen een geheel te maken.

Kai Maipauw

Kai is een transdisciplinaire kunstenaar uit Amsterdam. “Ik ben een dromer en een strijder.” Kai streeft ernaar om door middel van kunst de wereld om ons heen te begrijpen. “Kunst is het uiten van dingen die anders moeilijk zijn om over te praten; kunst is een oude vorm van communicatie; kunst is een manier van mensen vertellen wat ik denk of hoe ik me voel over een situatie; kunst is mijn therapie; kunst is mijn ontsnapping uit de realiteit.” 

Jerrold Saija

Als beeldend kunstenaar probeert Jerrold Eliano Saija (Sittard, 1996) herinneringen te vangen. Zodat ze niet vervliegen en we ze opnieuw kunnen ervaren, bewaren en doorgeven. Een herinnering is ontastbaar. Toch bevindt deze zich ergens: in ons lichaam, maar ook in gedeelde ervaringen, mondelinge geschiedenissen en archieven. Door uit deze netwerken te putten, bouwt Saija in zijn multimediale werk aan een (her)verbinding met Molukse ervaringen. Met onder andere video’s, sculpturen en 3D-modellen vormt hij een weefsel waarin zijn persoonlijke ervaringen en familiegeschiedenis besloten liggen, evenals koloniale sporen die doorklinken.

Finn Maätita

Finn Anton Maätita (Haarlem, 1998) is een Moluks-Nederlandse kunstenaar en onderzoeker. Hij verkent de tussen- en overgangsgebieden van zijn culturele achtergrond en experimenteert met open en gesloten werkvormen. Dit resulteert in gelaagde media-installaties waarin onder andere audio, bewegend beeld en performance samenkomen. Collectieve ervaringen van dekolonisatie en de intersecties tussen verschillende bewegingen motiveren hem om zich als Molukse maker te laten horen en zien. Momenteel verdiept Maätita zich in de filosofische en ecologische her-innering van voorouderlijke Molukse talen en de revitalisering van dit landschap.

Joao Loupatty

Joao Loupatty is een multidisciplinaire visuele verhalenverteller en docent, gespecialiseerd in design, ethiek en technologie. Met een achtergrond in zowel grafisch design als kunstmatige intelligentie, creëert hij werken waarin hij analoge en digitale technieken combineert om complexe verhalen te vertellen. Futurisme speelt een centrale rol in zijn werk. Hij stelt kritische vragen over de impact van nieuwe technologieën op onze samenleving, en verkent de ethische uitdagingen die daarmee gepaard gaan. Hij onthult hoe koloniale patronen en stereotypen voortleven in hedendaagse computerprogramma’s en kunstmatige intelligentie. In zijn futuristische werken creëert hij beelden van een mogelijke toekomst, door cultuur en technologie samen te brengen. Hij geeft daarbij ruimte aan de verhalen en perspectieven van de generaties die ons voorgingen. Door een droomwereld te creëren waarin hij natuur, cultuur en futurisme mengt probeert hij oude verhalen en tradities nieuw leven in te blazen. Naast het blootleggen van biases in technologie, benadert hij culturele symbolen met respect en zorg. Loupatty richt zich op het bouwen van futuristische beelden waarin symbolen en verhalen op een eerbiedige en representatieve manier worden verwerkt.

De zomervakantie is op veel plekken in het land alweer ten einde gekomen, maar wij blijven met deze ‘Groetjes uit’ nog éven in de vakantiesferen. In deze gastcolumn blikt Servaas Maturbongs terug op hoe Molukse jongeren in de jaren 70 hun zomervakantie beleefden met een bijzonder nieuw reisproduct van de NS: de Tienertoer. Voor een relatief klein bedrag konden jongeren acht dagen lang onbeperkt met de trein door heel Nederland reizen. Een paspoort naar vrijheid, saamhorigheid en avontuur.

“Rond 1970 hadden we geen vakantiecultuur. Onze ouders vonden het maar duur en onzin voor onze grote gezinnen. Onze status met het roze vreemdelingenpaspoort maakte het er niet beter op. Ik moest iedere zomer op vakantie bij mijn papa tua waar ik aardbeien en bessen kon plukken. Van mijn verdiende geld kon ik zelf schoolspullen kopen en van mijn papa tua kreeg ik een nieuwe outfit.

Ook in onze eigen wijk in Geleen was gedurende de zomer weinig te doen, behalve de activiteiten van de zondagsschool voor de kleintjes. Ik hield me vooral bezig met de leuke meisjes uit andere wijken die in onze wijk op vakantie waren. De Tienertoer was dus een uitkomst voor jonge pubers als ik. De sociale controle in de wijk was groot.

Je had Tienertoerders in alle soorten en maten. De grootste groep waren de nette jongens en meisjes die musea, pretparken en familie bezochten. Ze deden geen rare dingen. Zij blowden niet en sliepen nooit buiten. Ik raakte ooit in gesprek met een Moluks stel op Tienertoer. In hun KLM-koffer in Molukse kleuren hadden ze zelfs een lunchpakketje meegenomen.

Ik hoorde zelf bij de groep ‘anak katjo’, de ‘branieschoppers’. Het woord ‘branie’ stamt af van het Maleise woord ‘berani’, wat durfal betekent. Het was een aparte subcultuur. We waren de ‘undergrounders’ en droegen spullen van het Waterlooplein. Denk aan cowboylaarzen, maar ook superdure schoenen en laarzen van de Dungelmann en natuurlijk de krom gemaakte Ray-Ban zonnebril. Er werd dan ook veel ingebroken door onze groep waar velen elkaar al kenden van justitiële jeugdinrichtingen als Valkenheide en St. Joseph. Niet de gemakkelijkste jongens dus. Ik houd ze liever anoniem, maar er waren ook Molukse meiden bij…

In 1972 kraakte ik met wat Duitse meiden een pand op de Gouwenaarssteeg, een zijsteegje van de Korte Nieuwendijk vlakbij Amsterdam Centraal. In no-time stroomde het pand vol met onze Tienertoervrienden die we meenamen. We brachten er vele weken al zingend door. Er was stroom noch water, wassen deden we aan een schipperspomp en later op het station of het badhuis op de Jordaan. Met enkele anderen ging ik werken bij de Batco, een sigarettenfabriek waar ze Gladstone maakten. Zo kon ik fatsoenlijk eten en mijn kleren wassen. Ik hoefde niet te stelen zoals sommige anderen. Vele kenden elkaar van onder andere het uitgaansleven en voetbaltoernooien, en de band groeide.

Met de oudere jongens hadden we kennis gemaakt bij onze overnachtingen in het Vondelpark en sleepinns als op de Rozengracht. Grote groepen gingen uit bij het fameuze Schuurtje in Roermond, het Witte Paard in Deventer, Extase en Pietje Bell in Nijmegen. Ik zal er een paar vergeten zijn, maar iconisch was het legendarische Van Dijk in Loosdrecht op zondagmiddag. Toen heetten discotheken nog ‘dancing’.

Ik kan nog vele leuke dingen vertellen over bijvoorbeeld het vervalsen van de Tienertoerkaarten, maar dan ben ik nog lang bezig. We mochten elkaar en herkenden dingen in elkaar. Sommigen trouwden met elkaar. In het tweede decennium van de nieuwe eeuw organiseerden we enkele succesvolle reünies waar we een goed doel aan verbonden.”

Advertentie voor de Tienertoer in het Algemeen Dagblad van 27 juni 1969.

Net voor de zomer had Museum Maluku de eer om drie studenten van de Reinwardt Academie te verwelkomen voor de zogeheten Reinwardt Take-Over. Dit unieke project biedt tweedejaars studenten de kans om hun kennis in de praktijk te brengen door te werken aan specifieke vraagstukken van erfgoedinstellingen. Voor Museum Maluku betekende de Take-Over een gelegenheid om de complexe uitdaging van het beheer van onze collecties aan de studenten voor te leggen.

Uitdagingen in collectiebeheer
Sinds de sluiting van het Moluks Historisch Museum in 2012 heeft de gehele collectie in opslag gelegen. De deelcollecties zijn vanaf 2022 uit de opslag verhuisd naar drie verschillende depots in Rotterdam. Een mooie stap in de goede richting. Van hieruit kan het werken aan de collectie een goed vervolg krijgen: ordenen, registreren, conserveren en weer toegankelijk en zichtbaar maken.
Een deel van de collectie staat in het Museumdepot van de gemeentelijke musea van Rotterdam. Daar is de ruimte beperkt. De vraag die Museum Maluku de studenten daarom voorgelegd heeft, is: welke oplossingen kunnen we bedenken om de opslag te verbeteren om de collectie goed toegankelijk te maken voor digitalisering, registratie en bruiklenen? Een vraagstuk waar de studenten met veel enthousiasme en creativiteit aan hebben gewerkt.

Bewuste keuze
Voor de studenten was de keuze om de Take-Over bij Museum Maluku te doen een bewuste. Nyssa Schön, één van de betrokken studenten, legt uit: “Tijdens onze studie kregen we een selectie van erfgoedinstellingen met bijbehorende probleemstellingen om uit te kiezen. Voor mij en mijn medestudenten stond Museum Maluku hoog op onze lijst, vooral vanwege de uitdagende probleemstelling.” Nyssa benadrukt hoe deze ervaring haar kijk op de Molukse geschiedenis heeft verdiept: “Hoewel ik al veel over de Molukkers had gelezen, kende ik het museum niet goed. Het bezoek aan de tentoonstelling ONS LAND en het verkennen van de collectie heeft me veel meer geleerd dan wat ik op school had meegekregen.”

Conclusies en toekomstvisie
Een goede registratie van de gehele collectie is van belang en noodzakelijk, zowel de museale objecten, beeld en audio alsook het archief. Maar, concludeerden de studenten: ontzamelen is ook een urgente zaak. Het proces van ontzamelen of verantwoord afstoten van objecten uit de collectie, behoort bij een goed collectiebeheer. Het is essentieel om voldoende ruimte te creëren en het depot toegankelijk te houden. Door zorgvuldig te evalueren welke objecten behouden moeten blijven en welke afgestoten kunnen worden, kan Museum Maluku zich richten op de verbetering van de kwaliteit van de collectie en ook een beter collectiebeheer. Museum Maluku deelt deze visie in grote lijnen en is al actief bezig met deze aanpak. We zijn blij dat deze nieuwe generatie erfgoedprofessionals dezelfde inzichten deelt en het belang hiervan onderstrepen.

Hoofd Collecties Huib Akihary aan het werk met studenten Nyssa Schön, Kimmy Wolbrink en Fenna van Wijngaarden.

NU TE ZIEN: MANO SOM – MALUKU 2.0

Lees meer

11 OKTOBER – OPENING EXPOSITIE RE:CAST

Lees meer

In het levendige hart van Ambon staat het Bahasa Basudara Café als een baken van kennisoverdracht en gemeenschapszin. Onder de bezielende leiding van manager Boudewijn Waas, biedt dit unieke etablissement meer dan alleen een goede kop koffie. Met een boeiende achtergrond en een doel om taalvaardigheden in de Molukken te bevorderen, zijn Boudewijns verhaal en de initiatieven van het café bijzonder inspirerend.

Terug naar de roots
Boudewijns pad naar het Bahasa Basudara Café begon vier jaar geleden tijdens de COVID-19-pandemie. “Ik ben geboren en getogen in Jakarta, maar ik besloot tijdens de pandemie naar Ambon te verhuizen,” deelt hij. Via Bahasa Basudara faciliteerde hij Engelse taallessen in Hutumuri, het dorp waar zijn familie vandaan komt. Bahasa Basudara is een internationaal educatief en sociaal platform dat erop gericht is de taalvaardigheden in de Molukken te verbeteren. Eind 2023 erkende Boudewijns oom Jeff zijn toewijding en potentieel, en nodigde hem uit om het nieuw geplande Bahasa Basudara Café in Ambon te beheren. In februari 2024 was het café klaar om te openen. “We hebben een team van barista’s samengesteld die Engels konden spreken en uitstekende gastvrijheid konden bieden. Dat is wat ons café onderscheidt.”

Meer dan een café
Het Bahasa Basudara Café is niet zoals elk ander café. “Het is een plek waar je koffie kunt drinken en met vrienden kunt kletsen, maar ook een ruimte waar je talen kunt leren zoals Engels, Nederlands of Duits,” legt Boudewijn uit. Naast wereldtalen biedt het café ook lessen aan in lokale talen zoals Wemale en Alune, om het Molukse taalkundige erfgoed te behouden. Bovendien organiseert het café verschillende gemeenschapsevenementen, variërend van smartphonefotografie-lessen tot live-uitzendingen van het Europees Kampioenschap, waardoor een ruimte ontstaat waar diverse interesses en achtergronden samenkomen. “We staan open voor vele gemeenschappen,” zegt Boudewijn. “Het Bahasa Basudara Café bevordert het maken van nieuwe verbindingen. Je kunt hier nieuwe vrienden ontmoeten en je familie vinden.”

Wereld aan kansen
Boudewijns passie voor taal leren is zowel persoonlijk als gedreven door een visie voor de toekomst van de Molukken. “We moeten talen zoals Engels leren om onze cultuur en toerisme de wereld in te brengen,” zegt hij. “Toen ik terugkwam van Jakarta naar Hutumuri, keken mensen vreemd op toen ik Engels sprak. Voor mij benadrukte dit de noodzaak van taalonderwijs. Ik realiseerde me dat we onze menselijke hulpbronnen moeten opbouwen. Engels leren is de eerste stap voor kinderen om betere kansen in de toekomst te hebben, misschien zelfs in het buitenland.” Boudewijn zelf spreekt meerdere talen, zoals Engels, Nederlands en een beetje Noors om contact te houden met zijn familie die over verschillende landen verspreid woont. “Elke taal opent een hele nieuwe wereld en meer kansen,” merkt hij op.

Voor de gemeenschap
Vooruitkijkend heeft Boudewijn spannende plannen voor het Bahasa Basudara Café. “We gaan samenwerken met de auditief beperkte gemeenschap in Ambon en we beginnen misschien binnenkort met Franse lessen,” deelt hij. In augustus zal een Engelse les worden gelanceerd met een docent van de British School Jakarta, en filmavonden met Engelse films staan ook op de planning. “Ik ben enthousiast over deze toekomstige projecten. Elke nieuwe les of evenement is een kans om verbindingen op te bouwen en onze gemeenschap te versterken,” zegt Boudewijn. Zijn visie is duidelijk: taal gebruiken als een instrument om levens te verrijken en een verbonden gemeenschap in de Molukken te bevorderen.

English translation

Nestled in the vibrant heart of Ambon, the Bahasa Basudara Café stands as a beacon of learning and community. Managed by Boudewijn Waas, this unique establishment offers more than just a good cup of coffee. With a rich backstory and a mission to enhance language skills across the Moluccas, Boudewijn’s journey and the café’s offerings are truly inspiring.

Back to the roots
Boudewijn’s path to the Bahasa Basudara Café began four years ago during the COVID-19 pandemic. “I was born and raised in Jakarta, but I decided to move to Ambon during the pandemic,” he shares. Through Bahasa Basudara, he started facilitating English classes in Hutumuri , the village where his family is from. Bahasa Basudara is an international educational and social platform aimed at enhancing language skills in the Moluccas. At the end of 2023, Boudewijn’s uncle Jeff recognized his dedication and potential, and invited him to manage the newly planned Bahasa Basudara Café in Ambon. By February 2024 the café was ready to open. “We built a team of baristas who could speak English and provide excellent hospitality. That’s what sets our café apart.”

More than a café
The Bahasa Basudara Café is not like any other café. “It’s a place where you can drink coffee and have a chat with friends, but also a space where you learn languages like English, Dutch or German,” Boudewijn explains. In addition to global languages, the café also offers classes in local languages such as Wemale and Alune, ensuring the preservation and appreciation of Moluccan linguistic heritage. Moreover, the café hosts various community events, ranging from smartphone photography classes to live screenings of the European Championship, creating a space for diverse interests and backgrounds to converge. “We’re open to many communities,” Boudewijn adds. “Bahasa Basudara Café fosters making new connections. You can make new friends and find your family here.”

World of opportunities
Boudewijn’s passion for language learning is both personal and driven by a vision for the future of the Moluccas. “We need to learn languages like English to introduce our culture and tourism to the world,” he says. “When I came back from Jakarta to Hutumuri, people looked at me strangely when I spoke English. For me, this highlighted the need for language education. I realized we need to build our human resources. Teaching English is the first step for kids to have better opportunities in the future, maybe even abroad.” Boudewijn himself speaks several languages, such as English, Dutch and a bit of Norwegian to connect with his family located all over the globe. “Every language opens up a whole new world and more opportunities,” he notes.

Community empowerment
Looking ahead, Boudewijn has exciting plans for the Bahasa Basudara Café. “We’re going to work with the deaf community in Ambon and we might start providing French classes soon,” he shares. In August, an English class will be launched with a tutor from the British School Jakarta, and movie nights featuring English films are also in the works. “I’m excited about these future projects. Every new class or event is an opportunity to build connections and empower our community,” Boudewijn says. His vision is clear: to use language as a tool to enrich lives and foster a supportive, connected community in the Moluccas.

30 juli – Jendela Maluku

Lees meer

NU TE ZIEN: MANO SOM – MALUKU 2.0

Lees meer