RE:CAST – Reflecting on slavery and colonialism in Maluku
Van oktober 2024 t/m januari 2025 presenteert Museum Maluku de expositie RE:CAST – Reflecting on slavery and colonialism in Maluku. In de expositie richten vijf jonge, getalenteerde Molukse kunstenaars van de derde en vierde generatie hun aandacht op het tot nu toe vaak onderbelichte verhaal van slavernij in de Molukse archipel.
Over de expositie
De kunstenaars Esmée Pattipeilohy, Kai Maipauw, Jerrold Saija, Joao Loupatty en Finn Maätita streven er in deze expositie naar om de pijnlijke en vaak verborgen erfenis van slavernij en kolonialisme zichtbaar te maken. Door gebruik te maken van diverse kunstvormen onderzoeken en verbeelden zij de diepe en blijvende impact van deze onderdrukkende systemen. Ieder van hen benadert het thema vanuit een uniek perspectief, waarbij zij niet alleen de historische context in kaart brengen, maar ook de voortdurende invloed van deze geschiedenis op de hedendaagse realiteit. De overkoepelende thema’s in hun werk belichten de blijvende sporen van slavernij en kolonialisme in de Molukse archipel, evenals de manieren waarop deze historische invloeden nog altijd doorwerken in het leven van de huidige generaties, zowel in hun persoonlijke ervaringen als in de bredere maatschappelijke context. Door deze verhalen te vertellen, dragen de kunstenaars bij aan een bredere dialoog over identiteit, herinnering en de voortdurende strijd tegen onrechtvaardigheid.
RE:CAST
Een cast kan verschillende betekenissen hebben: het is een mal waarin een positief en negatief samen een beeld vormen; het kan ook verwijzen naar een gipsverband dat als beschermende laag dient tijdens het genezingsproces. Daarnaast is er het concept van recasten/hercasten—het herverdelen van rollen binnen een narratief. In deze context krijgen de makers, als nazaten van de onderdrukten, de kans om dit keer zelf het verhaal vorm te geven en zich actief te positioneren tegenover de onderdrukker en diens interpretatie van de geschiedenis.
Meet the artists
Esmée Pattipeilohy
Esmée Pattipeilohy (Amsterdam, 2002) verkent in haar werk de waarde van achterblijfselen. “Wie wat bewaart, die heeft wat,” luidt het gezegde, maar wie bepaalt wat er bewaard wordt? Familiegeschiedenis, eetcultuur en het koloniaal verleden zijn thema’s die terugkeren in vraagstukken binnen haar kunstpraktijk. Haar gemengde Indisch-Moluks-Nederlandse culturele identiteit neemt de voorgrond in haar werk, in een poging houvast hierin te vinden. Deze vraagstukken uiten zich in verscheidene media, ruimtelijke ingrepen en installaties. Het is aan de kijker om van alle delen een geheel te maken.
Kai Maipauw
Kai is een transdisciplinaire kunstenaar uit Amsterdam. “Ik ben een dromer en een strijder.” Kai streeft ernaar om door middel van kunst de wereld om ons heen te begrijpen. “Kunst is het uiten van dingen die anders moeilijk zijn om over te praten; kunst is een oude vorm van communicatie; kunst is een manier van mensen vertellen wat ik denk of hoe ik me voel over een situatie; kunst is mijn therapie; kunst is mijn ontsnapping uit de realiteit.”
Jerrold Saija
Als beeldend kunstenaar probeert Jerrold Eliano Saija (Sittard, 1996) herinneringen te vangen. Zodat ze niet vervliegen en we ze opnieuw kunnen ervaren, bewaren en doorgeven. Een herinnering is ontastbaar. Toch bevindt deze zich ergens: in ons lichaam, maar ook in gedeelde ervaringen, mondelinge geschiedenissen en archieven. Door uit deze netwerken te putten, bouwt Saija in zijn multimediale werk aan een (her)verbinding met Molukse ervaringen. Met onder andere video’s, sculpturen en 3D-modellen vormt hij een weefsel waarin zijn persoonlijke ervaringen en familiegeschiedenis besloten liggen, evenals koloniale sporen die doorklinken.
Finn Maätita
Finn Maätita is een Moluks-Nederlandse kunstenaar en onderzoeker, geboren en getogen in Nederland. Hij is recentelijk afgestudeerd in Fotografie aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Maätita verkent de tussengebieden van zijn culturele identiteit, wat resulteert in gelaagde mediainstallaties waarin tekeningen, geluid, bewegend beeld en performance samenkomen. De collectieve ervaring van dekolonisatie en intersectionaliteit motiveert hem om zich als Molukker te laten horen en zien. “Ik herinner me hoe ik als kind de dingen zag. Ik ga voortdurend een experiment aan met een taal die door iemand anders is opgelegd.”
Joao Loupatty
Joao Loupatty is een multidisciplinaire visuele verhalenverteller en docent, gespecialiseerd in design, ethiek en technologie. Met een achtergrond in zowel grafisch design als kunstmatige intelligentie, creëert hij werken waarin hij analoge en digitale technieken combineert om complexe verhalen te vertellen. Futurisme speelt een centrale rol in zijn werk. Hij stelt kritische vragen over de impact van nieuwe technologieën op onze samenleving, en verkent de ethische uitdagingen die daarmee gepaard gaan. Hij onthult hoe koloniale patronen en stereotypen voortleven in hedendaagse computerprogramma’s en kunstmatige intelligentie. In zijn futuristische werken creëert hij beelden van een mogelijke toekomst, door cultuur en technologie samen te brengen. Hij geeft daarbij ruimte aan de verhalen en perspectieven van de generaties die ons voorgingen. Door een droomwereld te creëren waarin hij natuur, cultuur en futurisme mengt probeert hij oude verhalen en tradities nieuw leven in te blazen. Naast het blootleggen van biases in technologie, benadert hij culturele symbolen met respect en zorg. Loupatty richt zich op het bouwen van futuristische beelden waarin symbolen en verhalen op een eerbiedige en representatieve manier worden verwerkt.
