De kracht van het lichaam

Theodora Melsasail is choreograaf, danser en spoken word-artiest. Ze groeide op in Tanimbar en woont nu op het eiland Seram, waar ze zich inzet voor de zichtbaarheid van inheemse perspectieven. “Ik geloof dat het lichaam betekenis draagt,” vertelt ze. “Het vertelt iets over onze cultuur, over wie we zijn als Molukkers.” In haar werk verbindt ze beweging aan identiteit en doet ze actief onderzoek op Seram om lokale waarden te bewaren én door te geven aan de jeugd in haar gemeenschap.

Alvin Talabessy, oorspronkelijk opgeleid als interieurontwerper, werkt inmiddels als visueel kunstenaar en professioneel sketcher. Hij tekent over de Molukken, geïnspireerd door een groeiend gevoel van urgentie. “We dreigen onze identiteit te verliezen, vooral bij de jongere generatie,” zegt hij. “Ik doe veel onderzoek in musea en bibliotheken in Ambon en Seram om onze wortels te leren kennen en geef daar beeld aan via mijn werk.”

Theodora met de tifa- en dansgroep Polowano

Ontmoeting met de Molukse diaspora

Beide artiesten zijn nu in Nederland en maken deel uit van Collections Connect, waarin uitwisseling tussen Molukse makers centraal staat. Theodora is nieuwsgierig naar hoe de Molukse gemeenschap hier omgaat met het lichaam: “Ik wil weten of jonge Molukkers in Nederland nog trots zijn op hun Molukse identiteit. Hoe ze die uitdrukken. In Moordrecht, bij dans- en tifagroep Polowano, voelde ik dat in elke danspas, in elke ademhaling iets trilde van wie ze zijn. Ik zie dans als een nieuwe weg naar huis. Veel jonge Molukkers in Nederland zijn geboren op vreemde bodem, maar hun lichamen dragen in hun bewegingen de trilling van de Molukse aarde mee. Wanneer ik met hen dans, openen we een ruimte waarin ze niet hoeven te kiezen tussen Nederlands of Moluks zijn. Ze mogen allebei zijn. We leren dat identiteit geen wond is, maar een reis van worden.”

Alvin vult aan: “We zijn hetzelfde, en toch anders. Wat mij opvalt is dat Molukse mensen in Nederland altijd op tijd zijn.” Hij lacht. “Maar verder zie ik vooral veel overeenkomsten. We delen verhalen, ritmes, herinneringen. Tijdens het bezoek aan Polowano speelde ik tifa en Theodora danste mee.”

Alvin samen met projectleider digitalisering Yanise in het archief van Museum Maluku

Kunst als brug tussen generaties

Wat ze meenemen uit deze ervaring, is vooral iets wat gedeeld moet worden. “In mijn gemeenschap op Seram zijn 27 kinderen. Ik wil hen vertellen over wat ik hier gezien, gevoeld en gehoord heb, op een manier die leuk en speels is,” vertelt Theodora. Samen met Alvin wil ze bij terugkomst een klein kunstproject opzetten om hun ervaringen tastbaar te maken voor hun eigen gemeenschappen. “Voor mij is kunst de nieuwe weg naar huis. Op de Molukken groeit kunst uit de aarde en de traditie. In Nederland wordt kunst geboren uit verlangen en de zoektocht naar identiteit. Generaties hier en daar ontmoeten elkaar via zang, dans en verhaal. Kunst is niet zomaar vermaak, het is een brug. Het is thuis. Het is de weg naar huis.”

Ook Alvin ziet deze reis als een bron van inspiratie. “Als ik straks kunst maak, dan kom ik terug op deze herinneringen. Dit is allemaal materiaal dat ik meeneem. Wij zijn Molukkers. Wij zijn deel van een gemeenschap, ook als die in ballingschap leeft. En daar mogen we trots op zijn.”

Van geven en ontvangen

De ontmoetingen met Molukkers in Nederland raakt hen. “Vandaag bezochten we Kamp Westerbork, oftewel Schattenberg,” zegt Theodora. “We praatten met familie, luisterden, deelden. Binnenkort gaan we samenwerken met Bahasa Basadara om ook iets terug te geven. Onze geest uit Ambon, uit Piru, uit de Molukken – die brengen we mee. Het is mooi om te ontvangen, maar nog mooier om te geven.”

Collections Connect brings artists from the Moluccas to the Netherlands

What happens when artists from the Moluccas travel to the Netherlands to immerse themselves in the lives of the Moluccan community here? Within the Collections Connect project – a collaboration between Museum Maluku in the Netherlands and Museum Siwa Lima in Ambon – everything revolves around connecting collections, knowledge, and creativity. Earlier this year, artists Joao Loupatty and Aca Siwabessy Stoffels traveled from the Netherlands to Ambon. Now it’s Moluccan artists Alvin Talabessy and Theodora Melsasail’s turn to explore and gather impressions in the Netherlands. During their visit, they find inspiration, meet fellow Moluccan artists, and deepen their understanding of Moluccan life in the Netherlands.

The power of the body

Theodora Melsasail is a choreographer, dancer, and spoken word artist. She grew up in Tanimbar and now lives on the island of Seram, where she is committed to making Indigenous perspectives more visible. “I believe the body carries meaning,” she says. “It tells us something about our culture, about who we are as Moluccans.” In her work, she connects movement with identity and conducts active research on Seram to preserve and pass on local values to the youth in her community.
Alvin Talabessy, originally trained as an interior designer, now works as a visual artist and professional sketcher. His drawings focus on the Moluccas, driven by a growing sense of urgency. “We’re in danger of losing our identity, especially among the younger generation,” he says. “I do a lot of research in museums and libraries in Ambon and Seram to understand our roots and translate them visually in my work.”

Meeting the Moluccan diaspora

Both artists are currently in the Netherlands as part of Collections Connect, which focuses on the exchange between Moluccan artists. Theodora is curious about how the Moluccan community here relates to the body: “I want to know if young Moluccans in the Netherlands are still proud of their Moluccan identity. How they express it. In Moordrecht, while we visited the dance and tifa group Polowano, I felt it in every dance step, in every breath. Something resonated with who they are. I see dance as a new way home. Many young Moluccan people in the Netherlands were born on foreign soil, but their bodies carry the trembling of Maluku’s land in their movements. When I dance with them, we open a space where they don’t have to choose between being Dutch or Moluccan. They can be both. We teach that identity is not a wound, but a journey of becoming.”
Alvin adds, “We are the same, yet different. What stands out to me is that Moluccan people in the Netherlands are always on time.” He laughs. “But beyond that, I see so many similarities. We share stories, rhythms, memories. During the visit to Polowano, I played the tifa and Theodora joined in dancing.”

Art as a bridge between generations

What they take home from this experience is something they want to share. “In my community on Seram, there are 27 children. I want to tell them about what I’ve seen, felt, and heard here, in a way that is fun and playful,” says Theodora. Together with Alvin, she plans to start a small art project upon returning home to make their experiences tangible for their communities. “For me, art becomes the way home. In Maluku, art grows from the land and tradition. In the Netherlands, art is born from longing and the search for identity. Generations here and there meet through song, dance, and story. Art is not just entertainment, it is a bridge. It is home. It is the way home.”
Alvin also sees this trip as a deep source of inspiration. “When I create art later, I’ll return to these memories. This is all material I carry with me. We are Moluccans. We are part of a community, even if that community lives in exile. And that’s something to be proud of.”

Giving and receiving

The encounters with Moluccans in the Netherlands move them deeply. “Today we visited Kamp Westerbork, or Schattenberg,” Theodora says. “We spoke with families, listened, and shared. Soon we’ll be collaborating with Bahasa Basadara to give something back as well. Our spirit from Ambon, from Piru, from the Moluccas – we bring that with us. It’s wonderful to receive, but even more beautiful to give.”