Ingezoomd

Middagthee aan de Maduraweg 4, Taroetoeng 1930. Zo begon ik ooit een onderzoeksrapport over de albums van Machteld Honig in de collectie van het Rijksmuseum. De foto’s in het album gaven een leven in weelde weer, maar na de laatste zwarte bladzijden zat een later toegevoegde foto van een geborduurde merklap uit kamp Semarang. Via dit soort merklappen konden boodschappen worden doorgegeven met geborduurde teksten en afbeeldingen, soms met satirische humor, over het kamp-eten of over de verschrikkelijke kampcommandant. Garen was er niet, dus werden kleurige draden uit zomen van jurken en rokken gebruikt om de teksten te borduren. Zo’n zelfde soort merklap ligt momenteel in de vitrine van de semi-permanente tentoonstelling ONS LAND. En ik weet dat ook hier onder de kleurige borduurdraden een verhaal zit van verdriet, wanhoop, angst, onzekerheid. En overleving, hoop, liefde en humor.

Het verhaal achter een foto of object

Als cultureel antropoloog met een specialisme in het conserveren en beheren van visuele collecties zijn zulke albums en objecten een voorbeeld van hoe belangrijk het is om decennia aan beeldmateriaal in je collectie te hebben: 1 foto (of 1 object) kan al een context laten zien, een verhaal vertellen en daardoor gedeeld worden. Met een zo breed mogelijk publiek en met toekomstige generaties.

Die ene toegevoegde foto aan een album vol rijkdom, privileges en geluksmomenten leidde tot zoveel vragen: wat is er gebeurd, wanneer, waarom, met wie en waar? In de hoop een verhaal, een context te vinden. Te verklaren hoe de merklap uiteindelijk aan de inboedel kon worden toegevoegd van dat mooie leven in weelde. Ik ben onderzoek gaan doen om tot een invulling van dat verhaal te komen. En zo het album een context te geven, evenals het losse object ‘merklap uit het kamp’ meer betekenis en verhaal te kunnen geven.

Eenzelfde soort taak ben ik per 1 september jl. gaan doen voor de fotocollecties van Museum Maluku, om meer overzicht en inzicht in al ons beeldmateriaal te krijgen. Zodat we het uiteindelijk, met toestemming, kunnen delen met jou en met iedereen die geïnteresseerd is.

Het openen van een nieuw album vol foto’s is als het begin van een lange reis

Dit verhaal achter het object en het levensverhaal achter een fotocollectie is waar ik me zo graag mee bezig hou. Maar het kan niet zonder een goed systeem, zonder nauwkeurig collectiebeheer. Het openen van een nieuw album vol foto’s is als het begin van een lange reis: je zorgt eerst dat alles voor vertrek goed op orde is en de belangrijkste zaken geregeld zijn. Je zorgt dat de fotocollectie veilig staat, voor langere tijd verzorgd en bewaard wordt (denk aan klimaatbeheersing, niet teveel licht, zuurvrij verpakkingsmateriaal). Dat de foto’s goed beschreven en geregistreerd in een online systeem komen te staan, zodat iedereen, nu en in de toekomst, het altijd terug zal kunnen vinden. Om uiteindelijk voor iedereen bereikbare, levendige beelden te kunnen worden waar een ander zich in kan herkennen, waar een verhaal mee uitgedragen kan worden. Waar je over in gesprek kan gaan of juist stil bij kan worden. Samen stil. Inzicht in het verleden geeft kennis en verbinding in het heden en voor de toekomst. Het is een bekend psychologisch riedeltje, maar in mijn gezellige, inspirerende wereld van collectiebeheer en conservering is het belangrijker dan ooit. Zo wordt elke collectie een schatkist aan verhalen, binnen het museum en daarbuiten, wereldwijd. Een bron voor ‘storytelling’ in de meest brede zin van het woord, waar Museum Maluku zo’n belangrijke rol in speelt.

Op de 3e etage van Museum Depot Rotterdam

Middagthee aan de Metaalhof 3, Museum Depot Rotterdam, oktober 2023. Ik sta op de 3e etage in een gebouw dat het midden houdt tussen het vroegere Efteling-Spookslot en een enorme parkeergarage. Koel, keurig geklimatiseerd en pikdonker met het oog op de conservering van grote museumcollecties. Een soort Night at the Museum. Blijf rustig doorademen. Lange gangen, stalen hekken, TL-buizen in de gangpaden (als je de schakelaars weet te vinden) en pikdonkere catacomben. Af en toe schrik ik me een hartverzakking en staren wat oogjes me toe vanachter de hekken en uit de coulissen: je bent aangekomen bij de maskers, daar volgen de schilden en beelden van het Wereldmuseum. Ik sta in m’n eentje in ons collectiegedeelte van het depot en verzamel die dagen alle huisraad, textiel en militaire kleding voor Hoofd Collectiebeheer Huib Akihary, om te worden toegevoegd aan de nieuwe tentoonstelling ‘Uitgepakt: Van kist naar kast’. Elke doos, elk object wat ik van de planken haal geef ik een stille groet en gaat door mijn handen, met respect. Het huis waar het ooit ‘thuis’ was is niet meer, is nu een herinnering, maar het object gaat weer bijdragen aan een zichtbaar levensverhaal. Aan inzicht, overzicht, herinneringen ophalen en een verhaal om te delen met je en ieder die het wil zien.

Zo wordt een scheepskist een schatkist. Eerst losse objecten, maar nu in een realistische weergave van een woonvertrek in een barak, zoals het toen was begin jaren ‘50. Ik registreer het object, hou de standplaatsen bij en verzorg het voor vertrek naar Sophiahof in Den Haag. In de week daarop assisteer ik Huib en pak muntjes in voor het offerschaaltje (piring natzar), pakken we de militaire kleding en huisraad uit en zoom ik nog wat gordijnen om. Ik pas objectstandplaatsen aan in ons systeem en label de objecten, subtiel zodat de bezoekers het amper opvalt. Ook dat is nu even deel van mijn werk, wat veel voldoening en plezier geeft, maar me soms ook ontroerd en stil maakt. Ik heb veel bewondering voor al het harde werk van ons Hoofd Collectiebeheer en alle medewerkers -ook vrijwillig- die hun eigen onmisbare bijdrage geven. Mijn werk aan de fotocollectie is pas begonnen, maar het zal hopelijk de basis zijn voor vele ‘nieuwe reizen’ en uitgepakte fotocollecties. We hebben een rijkdom aan materiaal, van beeld en geluid tot objecten en boeken, om op in te zoomen. En om kastenvol aan verhalen mee in te gaan richten in de toekomst. Je mag altijd mee. We keep you posted! 

Esther de Graaf
Medewerker Fotocollecties (en tijdelijk assistent-conservator)